کُلا آثار سینمایی سریالی از دو بُعد قابل بررسی هستن :
یک : فرم
دو : محتوی
اصولا فرم یک اثر (نه بصورت صد در صد اما حداقل پنجاه درصد) باید دارای یک سری "مدیوم های خاص" سینمایی باشد و مابقی به سلیقه ی فیلمساز است که چگونه میخواهد آنرا به اصطلاح در بیاورد البته این تناسب بین مدیوم و سلیقه برای هر فیلمسازی متفاوت است گاهی مدیوم صد در صد رعایت میشود گاهی نه صد در صد سلیقه است (همچون فیلم و سریال ساز های مولف) اما در مورد سریال Squid Game قضیه همان 50/50 است البته با "چاشنی خلاقیت" کارگردان اثر Hwang Dong-hyuk نه برای هر سکانس و پلان که برای هر نمای سریال "با دقت تمام" برنامه ریخته ; دکوپاژ های خلاقانه در کنار میزانسن های دقیق باعث شده تا نما به نمای این سریال همچون یک تابلوی نقاشی بی نظیر به روح و دل مخاطب بشیند البته نکته ای که نباید فراموش شود اِلِمان "طراحی صحنه" است که رنگبندی هایش به این زیبایی و روح نوازی جلوه ی خاصی میبخشد