سینمای کره | (بحث و تبادل نظر)

[Irag]

سينماي كره تركيبي از محصولات توليده شده در دو كشور كره‌جنوبي و كره‌شمالي است؛ در طي دو قرن گذشته، آثار توليد شده در اين دو كشور مستقيما تحت تاثير تحولات سياسي بسياري بوده‌اند؛ از اشغال به دست ژاپني‌ها گرفته تا جنگ بين دو كره در سال 1950 – كه باعث شد تا حجم عظيمي از فيلم‌هاي تاريخ سينماي كره از بين برود! - و حتي دخالت مستقيم دولت‌هاي هر دو كشور در اين صنعت. امروزه هر دو كشور به كار توليد فيلم مشغول‌اند اما سينماي كره‌جنوبي بخش پر رونق اين صنعت است و در سطح بين‌المللي براي خود جايگاه معتبري دست و پا كرده. در كشور كره‌شمالي فيلم‌هاي چندان پرتعدادي توليد نمي‌شود و همان تعداد كم هم به مضمون‌هاي كمونيستي و انقلابي مي پردازند. به‌دلیل سیاست بستۀ کرۀ شمالی، دستیابی به اطلاعات بی‌طرفانه از سینمای این کشور به سادگی ممکن نیست. یوناس شونر، که از شرکت‌کنندگان در جشنوارۀ فیلم کشور‌های در حال توسعه و غیرمتعهد در سال 2000 در پیونگ‌یانگ بود، ‌گفته است: «این کشور تنها یک فیلم بلند و یک فیلم مستند در معتبر‌ترین جشنوارۀ داخلی خودش شرکت داده بود». او معتقد است آمار بالای فیلم‌های ساخته‌شده به دلیل این است که در گزارش‌ها، فیلم‌های کوتاه، کارتون‌ها و حتی قسمت‌های کوتاه سریال‌های تلویزیونی را نیز جزو فیلم‌های ساخته‌شده به شمار می‌آورند. اولين نمايش فيلم در محلي نزديك به سئول در سال 1898 صورت گرفت. يك سال بعد، برتن هولمز، جهانگرد آمريكايي وارد سرزمين كره شد و براي اولين بار از آن تصويربرداري كرد. او نتيجه كارش را براي خانواده سلطنتي كره به نمايش گذاشت و آن را به غربي‌ها هم نشان داد. اولين سالن سينمايي درست و درمان كره در سال 1903 افتتاح شد و در ماه نوامبر سال 1907 پارك-سونگ-پيل (Park Sung-pil) سينماي "دانسونگ-سا" را در سئول تاسيس كرد كه همچنان به فعاليت خود ادامه مي‌دهد. تا آن زمان فقط فيلم‌هاي خارجي به نمايش درمي‌‌آمد تا اينكه شخص سونگ-پيل همت كرد و به عنوان حامي توليدات داخلي وارد صحنه شد. او براي توليد فيلمي به نام "انتقام وفادارانه" سرمايه‌گذاري كرد و به اين ترتيب اولين فيلم سينماي كره در تاريخ 27 اكتبر 1919 به نمايش درآمد. در سال 1921 اولين فيلم بلند سينماي كره به نام "چون‌هيانگ-جئون" (Chunhyang-Jeon) ساخته شد. دوره طلايي آثار صامت سينماي كره به كمك ژاپني‌ها تا اواخر سال 1935 ادامه داشت و در همان سال بود كه اقتباس ديگري از داستان چون‌هيانگ-جئون به كارگرداني لی میونگ وو (Lee Myeong-woo) به نمايش درآمد و عنوان اولين فيلم ناطق سينماي كره را به خود اختصاص داد. »» دوران طلایی دهه پنجاه با جنگ و پس از آن هم تفكيك دو كره شروع شد اما در ادامه به آغاز طولاني‌ترين دوره سينماي كره ختم شد. پس از آتش‌بس در سال 1953 رئيس‌جمهور وقت كره‌جنوبي، "سینگ من ری" براي احياي صنعت سينماي كشورش حرفه توليد فيلم را از ماليات معاف كرد. كارگردانان خوش‌ذوقي مثل "هیون ماک" (Yu Hyun-mok). "كيم‌كي-يانگ" (Kim Ki-young) از اين فرصت استفاده كرده و با فيلم‌هايشان (The Housemaid 1960, The Aimless Bullet 1961) موفق شدند تماشاگران زيادي را به سالن سينما بكشانند. در سال 1956 فيلم كمدي "روز عروسي" ساخته لي‌بايئونگ-لي براي اولين بار موفق شد در چند جشنواره‌ي خارجي به نمايش دربيايد و جوايزي هم به دست آورد. رشد سينماي كره آنقدر بالا گرفت كه در اواخر دهه پنجاه سالانه 111 فيلم در اين كشور ساخته مي‌شد. »» زمستان در سینمای کره با سركار آمدن دولت پارك‌چانگ‌هي در سال 1962 نظارت‌هاي سخت‌گيرانه‌اي از لحاظ تعداد آثار توليد شده و محتواي آنها بر سينماي كره اعمال شد كه باعث كاهش آثار توليدي شد. در سال 1962 جايزه سينماي گراند‌بل راه‌اندازي شد كه يكي از معتبرترين جوايز سينماي كره به شمار مي‌رود و بعدها اسکار کره‌ای نام گرفت. در ابتداي دهه سانسور و كنترل محتوايي فيلم‌ها به اوج خود رسيد و اين روند باعث افت كارگردانان سرشناس مثل "كيم‌كي-‌يانگ" هم شد. سرانجام با شروع دهه هشتاد و پشت سرگذاشتن چند رويداد مهم سياسي مثل ترور پارك‌چانگ‌هي و كودتاي 12 دسامبر و قتل‌عام «گوانگ جو»، كشور كره از حصار تنگ تفتيش عقايد رهايي پيدا كرد و همين تحولات سياسي باعث شدند سينما هم جان تازه‌اي بگيرد. توليدات سينمايي و كيفيت آنها بالاتر رفت و حضورهاي موفق در جشنواره‌های خارجي هم رشد پيدا كرد. »» موج نو كره‌ايي: صريح و خشن از اواخر دهۀ 1990 سینمای کره به سرعت رشد کرد و بسیاری از فیلم‌های آن در میان ده فیلم پرفروش سینما قرار گرفتند و حتی از مرزهای موفقیت فیلم‌های بسیار معروف هالیوود نیز فراتر رفتند. پنج فیلم از کرۀ جنوبی به رقمی بیش از ده میلیون مخاطب رسیدند. کرۀ جنوبی از معدود کشورهایی بود که فیلم‌های هالیوودی سهم چشمگیری در فروش سینماهایش نداشتند. از جمله ميشه به فیلم «شیری» (Shiri) در سال 1999 اشاره كرد كه فقط در سئول بیش از دو میلیون مخاطب داشت! و فيلم‌هاي محبوب آمريكايي مثل «تایتانیک»، «ماتریکس» و «جنگ ستارگان» را پشت سرگذاشت. با ظهور نسل جديد كارگردانان كره‌ايي همچون "كيم‌كي‌دوك" و "پارک چان ووک" و "کیم جی وون" و "بونگ جون هو" با صراحت لهجه و دنيايي پر از خشونت كه ارثيه‌اي ناخواسته از دو دوره سياه در تاريخ كره به نظر مي‌رسد: يكي دوره اشغالگري ژاپني‌ها و آمريكايي‌ها و دومي دوران حكومت پارك‌چانگ‌هي، باعث شد تا سينماي كره در سطح بين‌اللمي بيش از گذشته شناخته بشه به طوري كه بسياري از توليدات كره‌اي حتي در كشورهاي اروپايي و آمريكا بازسازي بشوند. مقدمه‌ي اين موفقيت را شايد بتوان اكران پر سر و صداي فيلم «رفیق قدیمی» (Old Boy)‌ چان‌ووك‌پارك و كسب جايزه‌ي ويژه‌ي هيئت داوران جشنوراه‌ي كن - به ‌اصرار تارانتینو – عنوان كرد كه با موفقيت فيلم‌هايي همچون: Samaritan Girl 2004 و 3Iron 2004 (هر دو از كيم‌كي‌دوك) و Memories of Murder (به كارگرداني بونگ‌جون‌هو) و ... تا به امروز دامه پيدا كرد. »» منبع: نشريه سينمايي دنياي تصوير،سال هفدهم، شماره‌ 188 »» سينماگران برجسته‌ي امروز كره: »» Joon-ho Bong : با اينكه از كودكي عاشق سينما بوده اما در دانشگاه درس جامعه شناسي خوانده و مطالعات سينمايي‌ش را پس از فارغ‌التحصيلي انجام داده. بونگ‌جون‌هو اولين كارش را با ساخت فيلمي شخصي با تم "كمدي سياه" با عنواني بلند و عجيب "سگ هایی که پارس می کنند هرگز گاز نمیگیرند" (Barking Dogs Never Bite) شروع كرد كه اصلن مورد استقبال قرار نگرفت ولي به قول معروف شكست اولين گام پيروزي است؛ استاد با ساخت دومين فيلمش، "خاطرات قتل" كه به زندگي اولين قاتل زنجيره‌اي سرشناس اين كشور مي‌پردازد، به شهرت رسيد و نظر منتقدان را به خود جلب كرد و موفقيت‌هاي او با اكران فيلم سومش يعني The Host كه در سال 2006 توانست با فروش 13 ميليون بليط عنوان پرمخاطب‌ترين و پرفروش‌ترين فيلم تاريخ سينماي كره را به دست آورد و اكران فيلم Mother در جشنواره‌ي كن 2009 و همچنين ساخت فيلم علمي – تخيلي 2013 Snowpiercer اولين تجربه‌ي بين‌اللمي با بازيگران و عوامل خارجي ادامه پيدا كرد. »» Ki-duk Kim : يكي از نامدارترين فيلمسازان نامتعارف سينماي امروز كره است؛ اين فيلمساز در پاريس هنرهاي زيبا خوانده و كار هنري‌ش را با فيلمنامه‌نويس آغاز كرده. در سال 1996 با ساخت اولين فيلمش "كروكوديل" نظر منتقدان كره‌اي را به خود جلب كرد و در سال 2003 با ساخت اثر شاعرانه‌اي به نام "بهار، تابستان، پاييز، زمستان .. و بهار" جا پاي خودش را سفت كرد. معرفی مفصل این کارگردان: + »» Park Chan Wook : نام اين مرد با سه‌گانه انتقام گره خورده؛ "همدردي با آقاي انتقام"، "رفيق قديمي" (پير پسر) و "همدردي با بانوي انتقام". سه فيلمي هستند كه نام او را به عنوان يكي از كارگردانان صاحب سبك سينماي كره در سطح جهان مطرح كرد. دوست داشته منتقد شود اما پس از تماشاي "سرگيجه" آلفرد هيچكاك مصمم مي‌شود فيلم بسازد. فیلم‏های پارک در جشنواره‏های بسیاری شرکت کرده و جوایز بسیاری را برده‏اند که مهم‏ترین‏شان جایزۀ هیئت داوران جشنوارۀ کن در سال 2004 و 2009 است. چان‌ووك‌پارك در توصيف سه‌گانه‌ي معروفش: "این سبک من است. من می‏خواهم عشق را با خشونت تلفیق کنم." او نيز دستش به ساخت يه فيلم تمام آمريكايي به نام Stoker 2013 آلوده شده! »» Jee-woon Kim : متولد 1964 و استاد تركيب ژانرهاي سينمايي‌ست. كارش را با كارگرداني تئاتر شروع كرد اما خيلي زود وارد سينما شد. امضاهاي سينمايي او ميزانسن‌هاي پر از جزئيات و نقش‌آفريني‌هاي تاثيرگذار هنرپيشگان است. او در سال 2008 فيلم عظيم و بسيار خوش‌ساخت "خوب،بد،عجيب" (The Good the Bad the Weird) را با الهام از "خوب،بد،زشت" سرجيو لئونه ساخت كه محصول كمپاني سي‌جي اينترتيمنت كره است و با همكاري آيكون اينترتيمنت انگلستان پخش جهاني شده است. كيم.جي.وون نسبت به باقي كارگردان‌هاي هم‌وطنش ميل شديدي به ساخت فيلم‌هاي گيشه‌ايي و پرخرج داره كه ميشه به 2005 A Bittersweet Life و 2008 The Good the Bad the Weird اشاره كرد كه تا سال 2009 گرانترین فیلم تاریخ سینمای کره جنوبی محسوب مي‌شد.

[del@]

دو تا فیلم از سینمای کره جنوبی دیدم.



فیلمهای قشنگی هستن و حتما توصیه میکنم ببینید.
dirty carnival قشنگتر از the chaser هست



و دنیای دو فیلم کاملا باهم فرق دارند ولی
the chaser کمی بالیوودی بود ولی قابل تحمل و قشنگ.
در مورد قاتل سریالی که دم به تله نمیده یا بهتر بگم سیستم قضایی و پلیسی کره جنوبی نمیتونه دستگیرش کنه!

ولی dirty varnival تماما گانگستری هست با رگه های از عشق و جاه طلبی و ....

[kingnessi]

داستان: یه کاراگاه جوون توی یکی از پرونده های قتلش با بیوه ی مقتول آشنا میشه و... فیلم عجیبیه، همه المان های فیلمای پارک چان ووک رو داره و در عین حال متفاوت از بقیه کارنامه ی فیلمسازه. اول از لحاظ فنی بگم که بسیار باکیفیت و چشمنوازه و غیر از این هم از یکی از بهترین کارگردان های زنده دنیا انتظار نمیرفت. موسیقی گوشنواز و جذابی داره، فیلمبرداریش واقعا استادانه س و قاب هایی رو تحویل بیننده داده که تا مدتها از یادمون نمیره، تدوین و طراحی صحنه و خلاصه اینکه کارگردانیش (با اینکه اکثر فیلمهای قدر امسال هنوز نیومدن) بدون شک یکی از بهترین های امساله. اما فیلمنامه: به نظرم کمی اون جنبه تریلر بودن و مرموز بودنشو خوب درنیاورده و آنچنان هم از این جنبه جذاب نیست و بیشتر رسیدن به جنبه درام و رمانتیک داستان؛ اگر تعادلی این بین میبود شاید نتیجه بهتر میشد. یکی از دلایلی که نشون میده چرا این کارگردانو دوست دارم کارهای خاص و منحصر به فردشه. سینمای چان همیشه اروتیک بوده و این فیلم هم از این قاعده مستثنی نیست منتها اینجا اون فضای اروتیک بدون حتی یک صحنه جنسی ایجاد شده، با بو کردن، لمس کردن، نفس کشیدن های دوتا کاراکتر اصلی و جوری که بهم نگاه میکنن فضا رو دراورده و خلاصه اینکه فیلم جوریه که هر لحظه فکر میکنی الان یه سکانس خط قرمزی میبینی ولی تا آخر هیچی نمیشه. بازی دوتا بازیگر اصلی حرف نداره بخصوص بازیگر نقش زن. پایان فیلم رو دوست داشتم، عجیب و غریب بود و این امضای پارک چان ووکه. Decision to Leave در مقام مقایسه، بهترین فیلم کارگردانش نیست ولی هنوزم یه سر و گردن از خیلیا بالاتره.

7.5/10

پ ن:
این فیلم به عنوان نماینده کره جنوبی به آکادمی اسکار فرستاده شده.
در مقایسه با اون یکی فیلم خوب امسال کره ای ها یعنی Broker، از لحاظ فنی جلوتره و از لحاظ فیلمنامه عقب تر. با همه اینها مطمئنم که توی شورت لیست هست ولی به نامزدهای نهایی نمیرسه مگر اینکه واقعا فیلمهای غیر انگلیسی زبان سال خوبی نداشته باشن.

[kingnessi]

داستان: فردی که نمیدونه کیه و کجاست توی یه صحنه تصادف با گلوله ای توی شونه ش به هوش میاد... لایق این همه تحسین نیست ولی فیلم خوبیه. اکشنش رو من دوست نداشتم و به نظرم کافی نبود، فقط اون یه ربع بیست دقیقه پایانی جون گرفت که خیلی دیر بود. بازی ها ولی نقطه قوت این فیلمن بخصوص بازیگر اول زن که عالی بازی کرده بود. ایده اولیه خوب بود و یه قصه ی دو خطی جذابه ولی فیلمنامه اونجوری که باید و شاید غافلگیر کننده نبود و وقتی معما حل شد آنچنانم جذابیت نداشت، از طرفی مقداری هم طولانی بود و شاید بهتر میشد اگر با یه تدوین بهتر و سرعت بالاتر و صد البته سکانس های اکشن بیشتر اون ایده اولیه رو میساختن. Spiritwalker فیلم سرگرم کننده ایه، بیشتر از این نیست و الکی ازش تعریف میکنن.

5.5/10

[kingnessi]

داستان: گروهی از زندانیای خطرناک، از فیلیپین به کره جنوبی استرداد میشن ولی توی مسیر... اسپلترِ خیلی خوبیه و چقدر خوب که این زیرژانر داره بیشتر مورد توجه قرار میگیره. مث همه فیلمای ژانر داستان سطحی و تک خطی ای داره ولی اینجا غافلگیری های خوبی داریم و فیلمساز برگهای برنده ای داره که یکی یکی رو میکنه و نمیذاره ریتم فیلم یکنواخت بشه. سرعت اتفاقات بالاست و اکشنش هم خوبه و فاکتور سرگرم کنندگی رو به بهترین شکل داره. شات های خوبی هم گرفته و وسط اون همه خون تونسته قابهای قشنگی تحویل بده که خیلی هم چشمنوازن. اسپلتر ها رو دوست دارم چون جای مانور زیادی دارن و خشونت و خون و خونریزی رو نرمال جلوه میدن، یه جورایی با اون حس رهایی از اخلاقشون حال میکنم Project Wolf Hunting فیلم خیلی خوبیه، تقریبا همه رو سرگرم میکنه اما شاید همه تحمل دیدنشو نداشته باشن.

7/10

[kingnessi]

داستان: بوکسون یه مادر مجرده که با دختر نوجوونش زندگی میکنه اما شغلِ بوکسون یه شغل معمولی نیست. ای کاش از درام کم میکردن و به سکانسای اکشن اضافه میکردن. نه اینکه درامش بده، اتفاقا قابل قبوله و رابطه بین بوکسون و دخترش خوب دراومده ولی باعث شده اون ریتم سریعی که از این اکشن انتظار داشتم با اختلال روبرو بشه و این باعث شده فیلم تا حدودی طولانی و حتی حوصله سربر به نظر بیاد. هر جا کارگردان اراده کرده سکانس های اکشن جذابی گرفته و انصافا هم کم نگذاشته. اما خب اون سکته هایی که داریم و میریم سراغ زندگی بوکسون با اینکه باعث شده عمقِ داستان بیشتر بشه و درامی شکل بگیره، اما سرعتِ فیلم رو میگیره. Kill Boksoon فیلم خوبیه، با اینکه اکشنه اما از درام هم غافل نشده.

6/10

[kingnessi]

داستان: یه گروه فیلمسازی میخوان مستندی درباره یک پرونده قتل بسازن. با پیدا شدن ویدیویی که از صحنه جرم ضبط شده، به سمتی کشیده میشن که عاقبت خوبی نداره. اینکه همه ی مدارکِ صحنه جرم جایی توی اداره پلیس قرار دارن خودش شروعِ یه ایده خیلی خوبه و میتونست تبدیل به یه فیلمِ درجه یک بشه. اما اینجا بلافاصله اون ایده ناب رو رها میکنن و میچسبن به یه داستان کوچکتر و کلیشه ای تر؛ تا میانه ی راه هم به هر شکلی که شده تعلیق رو نگه میدارن ولی پایان بندی اصلا خوب نبود. دوتا سکانس جن گیری داره که هر دوتا خوبن و از نقاط قوت فیلمن. سبک found footage رو خوب اجرا نکردن. دوربین خیلی متمرکز نیست و خیلی از صحنه هایی که میتونستن خوب بترسونن از جلوی دوربین فرار میکنن و عملا توسط بیننده دیده نمیشن. Marui Video رو اگر به ژانر علاقه دارید ببینید، در غیر این صورت چیزی از دست نمیدین.

4/10

[kingnessi]

داستان: یه یارویی صبح از خواب پا میشه و میبینه ... پرواز کرده و رفته. کمدی خوبی داره و یه مانیفست اخلاقی هم صادر میکنه که ترکیب این پیام و داستانی که تعریف میکنه عجیب و جالبه. اوئدا استایل خاص خودشو اینجا هم اعمال کرده، به اندازه one cut کمیک درنیومده ولی تقریبا میشه گفت به همون اندازه اورجیناله و ایده ی جدیدی داره. اما در مجموع خلاقیت فنی آنچنانی ای توی فیلم دیده نمیشه و کمدیش هم یه جاهایی کم میاره؛ میشه گفت داره نون ایده ی خوبشو میخوره و توی کارنامه ی فیلمساز، این در بهترین حالت یه فیلم متوسطه. شینیچیرو اوئدا از بهترین استعدادهای سینمایی امروزه و فیلماش همیشه دیدنی ان.

5.5/10

پ ن: با تشکر از @wlh بابت لینک دانلود

[kingnessi]

این فیلم شامل ده داستان کوتاه در ژانر وحشت و معمایی ست. فقط دو تا سگمنت "مانکن" و "کمد" پتانسیل داشتن و بدک نبودن بقیه تکراری و سطحِ پایین هستن. کلا سر و صدایِ این فیلم واسه حضور بازیگراشه (من هیچکدومو نمیشناختم)، اگه طرفدار کی پاپ و کی دراما هستین شاید از حضور این بازیگرا توی یه موقعیت ترسناک خوشتون بیاد. Urban Myths برای من جذابتی نداشت و فیلم ضعیفی بود.

3/10

[kingnessi]

داستان: یه دختر جوون گوشی موبایلشو گم میکنه و این گوشی میوفته دست یه قاتل زنجیره ای. نتفلیکس چندباری تلاش کرده تا تریلر کره ای بسازه و حداقل اونایی که من دیدم هیچکدوم موفق نبودن؛ به نظر من دلیلش اینه که اورجینال نیستن و اون فضای خاص سینمای کره رو نمیتونن نشون بدن و درنمیاد. این فیلم هم از این قاعده مستثنا نیست، فقط ادای تریلرهای کره ای رو درمیاره و اصلا دیدنی نیست. یه غافلگیری هم تهش گذاشتن که مثلا بیشتر کره ای بشه ولی نه تنها این غافلگیریشون تاثیرگذار نیست و اهمیتی برای بیننده نداره بلکه اصلا هم خوب اجرا نشده. Unlocked یه تلاشِ ناموفقِ دیگه از نتفلیکس در ساخت فیلم کره ای جدا از بدنه ی سینمای این کشوره.

3/10

[kingnessi]

داستان: خانواده ای که پسرشونو گم کردن توی جنگل به صورت اتفاقی یه دختربچه ی تنها رو پیدا میکنن. همون قصه ی بزبز قندیِ خودمونه سکانسای ترسناکش رو زیاد دوس نداشتم ولی در مجموع فضای ترسناکی داره که راضی کننده س. بازی هاش عالین، بهترین ویژگی فیلم همینه. پایانشم قشنگ بود. The Mimic فیلم ترسناک متوسطیه.

5/10