12 مرد خشمگین در نگاه اول یک اثر درام نقادانه به وضعیت افراد حاضر در هیئت منصفه و سپس به اجتماع می افکند و در مرحله ی بعد با پی ریزی یک معمای ساده، پله پله بر پیچیدگی هایش می افزاید. سیدنی لومت دراین فیلم تقریباً از تمام تکنیک های فرضیه سازی و مناظره بهره جسته است.از ویژگی های بارز فیلم شخصیت پردازی ایده آل تمام 12 شخصیت اصلی است که بیننده را میخکوب مینماید. اینکه هر 12 عضو هیئت منصفه خلق و خوی متفاوت اعم از عاقل،احساسی،عصبانی،بی خیال و... را یدک میکشند و حالا همین افراد که در عمل همدیگر را مورد نقد قرار میدهند میبایست به یک رای مشترک جهت ارائه به قاضی دست یابند و همین در بیننده یک محرک معقول جهت پیش برد فیلم ایجاد میکند . 12 مرد خشمگین یک کلاس درس برای آیندگان بعدازخود به شمار میرود.
دراین فیلم هیچ اسمی از کسی برده نمیشود و مضنون پرونده با لفظ "پسرک" شناخته میشود. اعضای هیئت منصفه براساس شماره ای که روی آن نشسته اند شناخته میشوند تا آخرین لحظات فیلم تنها نام 2 تن از آنهارا میفهمیم و بقیه بی نام باقی میمانند.
شبکه ی CBS براساس نمایشنامه ی Reginald Rose سریالی را در سال 1954 میسازد و بعداز موفقیت این سریال ، سه سال بعد سیدنی لومت تصمیم به ساخت فیلم سینمایی آن را میگیرد.هنری فوندا که علاوه بر بازیگری، تهیه کنندگی اثر را نیز برعهده دارد بعد از اکران فیلم در مصاحبه ای اعلام کرد که دیگر هرگز تهیه کنندگی اثری را قبول نخواهد کرد.جالب است بدانید این فیلم اولین اثر سینمائیست که سیدنی لومت آن را کارگردانی کرده است و از دیگر آثار فاخری که او طی سالیان دراز کارگردانی اش ساخته میتوانیم به فیلمهایی چون
The Fugitive Kind ، The Hill ، Child’s Play ، The Verdict و Find me guilty اشاره کرد.این فیلم در لیست برترین فیلمهایی که Roger Ebert دیده است قرار دارد. هنری فوندا که عضو شماره هشتم هیئت منصفه است در لیست 50 قهرمان برتر آثار هالیوود قرار داد، رتبه ی 28 ام را به خود تعلق داده است.
انستیتوی فیلمسازان آمریکا این فیلم را در رتبه ی 88امین فیلم هیجان انگیز و 87 امین فیلم برتر قرن قرار داده است.طبق آخرین آمار سایت منتقدین آمریکا "
Rotten Tomatoes" که در ژانویه ی 2015 اتخاذ شد، این فیلم رضایت 100 درصدی منتقدین را نشان میدهد. این فیلم را تقریباً تمام دانش آموزانی که در بریتانیا در مقطع دبیرستان تحصیل میکنند تماشا کرده اند. این فیلم به رغم عالی بودنش نتوانست جایزه ی درخور و البته فروش مناسبی را به دست آورد. این اثر در بخش های بهترین کارگردانی،بهترین فیلم سال و بهترین فیلمنامه ی اقتباسی نامزد کسب اسکار شد ولی در هر سه زمینه به فیلم
The Bridge on the River Kwai باخت و تنها افتخارش کسب جایزه ی خرس طلایی هفتمین جشنواره ی فیلم برلین بوده است.