برخلاف دیگر سریال ها که افسران پلیس، کاراگاه ها، وکلا و متخصصین جرم شناسی قهرمان آن هستند، در اینجا روزنامه نگارانی از نظر بیننده قهرمان هستند که قدرت آنها خبرگزاری آنهاست!
داستان از آنجا شروع میشود که پژوهشگر یکی از نماینده های مجلس زیر مترو می افتد، علت مرگ او هنوز کشف نشده و از طرفی دیگر یک پسر 15 ساله کیف قاپ در جایی دیگر کشته میشود. در ظاهر مرگشان به هم مربوط نیست ولی صبح روز مرگشان آنها یک تماس دو دقیقه ای با هم داشته اند...
|
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
کال مکافری گزارشگر ارشد، دوست و مباشر انتخاباتی
قدیم "استیفن" |
استیفن کالینز نماینده ی مجلس از حزب کارگر و
رییس کمیسیون انرژی، دوست "کال"
|
کمرون فوستر سردبیر و ویراستار روزنامه ی "هرالد"
|
دن فوستر گزارشگر، پسر خودسر "کمرون"
|
دلا اسمیت گزارشگر و همکار "کال"
|
|
|
هلن پرگر گزارشگر، به قول "کمرون" باهوش ترین فرد
"وست مینستر" (یک منطقه ی انگلیس) |
|
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
دوست دارم کمی در مورد سیستم دولتی بریتانیا توضیح دهم و مطالبی که خود آموخته ام به شما منتقل کنم.
بریتانیا دو مجلس دارد، مجلس عوام و مجلس اعیان. مجلس اعیان یا لردها اختیارات کمی دارد و تنها کار نظارت بر دولت و بازبینی قانون های تصویب شده در مجلس عوام را بر عهده دارد.
مجلس عوام متشکل از حزب های سیاسی است و هر نماینده ی مجلس طرف یک حزب است. تمام افراد قوه ی مجریه از جمله تخست وزیر از مجلس انتخاب میشوند.
متفاوت با مجالس اکثر دنیا، در مجلس بریتانیا نمایندگان دو حزب روبروی هم مینشینند. یک طرف حزب دولت و یک طرف حزب مخالف یا اپوزوسیون.
جالب اینجاست که فریاد زدن، تشویق کردن و یا هو کردن در اینجا امری عادی است.
فعالیت های اجرایی در کمیسیون های مخصوص به خود انجام میشود. برای مثال کمیسیون انرژی. |