کدام سیتکام؟

[AdibTE]

لطفا به جای شرکت کردن تو نظرسنجی، با یه نظر کوتاه درباره ی سریالی که انتخاب کردین، هم مارو خوشحال کنید هم دیگران رو آگاه

منابع خلاصه: ویکی‌پدیای فارسی، تاینی موویز

پ.ن: تصویر گویای مطلب است، لطفا سوال نفرمایید.
پ.ن2: یلداتون مبارک.

[wlh]

اینم از تاپیکای جالبی بود که در تاریخچه انجمن مشاهده می شد. نمونه ای برای آنان که می اندیشند.
حقیقت اینه که سیتکام های انگلیسی به نظر از لحاظ محتوایی قوی تر هستند و ورژن های آمریکایی همه پسند تر هستند. این ۴ تا خیلی بزرگ شدند از لحاظ اسمی ولی منتقدای سر سختی هم دارند، به نظرم اگه بخوایم منصفانه برخورد کنیم سیتکام ها دارن ایده های همدیگه رو با تلخیص و تصرف ادامه میدن در نتیجه هر چه رو به قبل برید اصیل تر هاش پیدا میشن حالا این ها متعلق به نسل ماهاست ببینید قدیم‌تر چه چیزهایی بوده نمونه اش سیتکام رابین ویلیامز+، حالا بازم میشه رو به گذشته رفت ولی همین باشه اجالتا. خوشحال میشیم ادامه بدید تاپیک رو با نظراتتون

[MaMaLoM]

من خودم بعضی عناوین رو امتحان کردم اما نتونستم ادامه بدم ..
اشنایی با مادر, بیگ بنگ , کاپلینگ, دونفر و نصفی و یه چنتا دیگه. از اینایی که گفتم بعضیاشون چند قسمت و بعضیاشون چند فصل تماشا کردم اما تایپم نبودند. یه سری کمدی کوتاه یا درام کمدی رو اگر فاکتور بگیریم, چهارتا سریال کمدی بلند دیدم که هرچهارتا رو میپرستم و کلی خاطره باحال باهاشون دارم
1.فرندز 2.سینفیلد 3.فیلادلفیا همیشه آفتابیست 4.نیوگرل
جوونا از این چهارتا هر کدومو ندیدید بزنید تو گوششون حالشو ببرید

[Saber-j]

من تنها سیتکامی که دیدم فرندز بوده که اون هم نه به طور کامل. اطلاعی ندارم که بقیه سیتکام ها هم به همین منوال هستند یا نه ولی در مورد فرندز میتونم بگم احمقانه ترین و غیر واقعی ترین تصویر از زندگیــه.فرندز مخاطباش رو یه کودک دو ساله فرض میکنه و من حس میکنم مردم جهان دچار یک هیپنوتیزم جمعی شدن وگرنه چطور میشه یک همچین لجنی رو دوست داشت.فرندز داستان شش دوستِ خردسالـه که بدون هیچ دغدغه فکری و مالی و جدیِ زندگی دور هم جمع شدن و بازی های کودکانه میکنند.این شش دوست بدون اینکه یک شغل پردرامد داشته باشن در بهترین خونه ها و امکانات گذران زندگی میکنند و بیشتر وقت خودشون رو توی یه کافه با شوخی ها به شدت احمقانه سپری میکنند.(یک اثر ملزم نیست بیننده رو از تک تک مخارج شخصیت ها مطلع کنه ولی اگر کارکتر ها رو به صورتی متصور کنه که اکثرا وقت خودشون رو به بطالت میگذرونند موظف است برای رعایت روایی منطقی خودش به بیننده اطلاعی از منبع درامد و پشت صحنه ی مخارج کارکتر ها در اختیار مخاطب بذاره).فرندز به معنای واقعی کلمه هیچ داستانی ارائه نمیده و هیچ پیام قابل توجهی برای مخاطب ارسال نمیکنه و داستان کاملا بیهوده اس.فرندز یه اتوپیاست از روابط انسانیـه به شدت بچگانه و غیرواقعی و دروغین و فانتزی که همیشه در پایان داستان ،‌ علارغم وجود مشکلات بچگانه و سطحی زندگیشون با خنده و شادی به اتمام میرسه.شخصیت ها به دلیل دچار نشدن به بحران ها و چالش های شخصیتی ، کارکتر های سطحی و بی روحی رو می سازند.داستان فرندز خیلی زود فرسوده ،‌قابل پیش بینی و کسل کننده میشه و فرمول و الگوی داستان سریال بر ملا میشه.شوخی ها و موقعیت های طنزی که داستان بر اساس اون ها بنا میشه خیلی نابالغانه اس و خنده استودیی به اجبار قصد داره این شرایط رو خنده دار جلوه بده.فرندز یک شست و شوی مغزیـه و یک ماجراجوییِ پوچ و بیهوده و خسته کننده.فرندز یک دروغه شیرینه کودکانه اس که میتونه شما رو فریب بده.

[codec_pack]

راس دکترا داره! چندلر یه شغل خیلی پردرآمد داره و وسط سریال مدیر هم میشه! جویی بازیگر هست! مانیکا سرآشپز هست! ریچل با اینکه کار نداشت ولی پولدار بود و بازم یه شغل پردرآمد پیدا کرد! فیبی هم واسه پول درآوردن هم ماساژور بود هم گیتار میزد و تو یه خونه کوچیک زندگی معمولی میکرد! به جز فیبی همه کارکترا از لحاظ مالی خیلی موفق بودن! اینکه فرندز وسطش خیلی معمولی میشه و کارکتری مث چندلر کلن محو میشن، ولی من تا حالا کسی رو ندیدم که به این چیزا اشاره کنه و سریال واسشون عالی بوده، خودش یه امتیاز بزرگ برای این سریاله! فرندز بی نظیره!

[Sherlockian]

از بین تمام سیتکامایی که دیدم هیچکدوم به اندازه آفیس ( ورژن امریکایی ) برام لذت بخش نبودن . سریالی که علاوه بر کمدی فوق العادش پر از زندگیه . یه گروه بازیگری بشدت قوی داره که استیو کرل ( مایکل اسکات کبیر) با بازی بی نقصش در صدر قرار میگیره . شخصیتایی مثل دوایت و جیم داره که به شخصه به صدتا جویی و چندلر ترجیحشون میدم و بین همه سریالایی که دیدم یکی از بهترین series finale هارو داره .
اپیزود سیزدهم فصل پنجم و تمرین آتیش سوزی که دوایت راه انداخت هنوز هم خنده دار ترین اپیزودیه که توی یه سیتکام دیدم

[Dexter_171]

من تنها سیتکامی که دیدم فرندز بوده که اون هم نه به طور کامل. اطلاعی ندارم که بقیه سیتکام ها هم به همین منوال هستند یا نه ولی در مورد فرندز میتونم بگم احمقانه ترین و غیر واقعی ترین تصویر از زندگیــه.فرندز مخاطباش رو یه کودک دو ساله فرض میکنه و من حس میکنم مردم جهان دچار یک هیپنوتیزم جمعی شدن وگرنه چطور میشه یک همچین لجنی رو دوست داشت.فرندز داستان شش دوستِ خردسالـه که بدون هیچ دغدغه فکری و مالی و جدیِ زندگی دور هم جمع شدن و بازی های کودکانه میکنند.این شش دوست بدون اینکه یک شغل پردرامد داشته باشن در بهترین خونه ها و امکانات گذران زندگی میکنند و بیشتر وقت خودشون رو توی یه کافه با شوخی ها به شدت احمقانه سپری میکنند.(یک اثر ملزم نیست بیننده رو از تک تک مخارج شخصیت ها مطلع کنه ولی اگر کارکتر ها رو به صورتی متصور کنه که اکثرا وقت خودشون رو به بطالت میگذرونند موظف است برای رعایت روایی منطقی خودش به بیننده اطلاعی از منبع درامد و پشت صحنه ی مخارج کارکتر ها در اختیار مخاطب بذاره).فرندز به معنای واقعی کلمه هیچ داستانی ارائه نمیده و هیچ پیام قابل توجهی برای مخاطب ارسال نمیکنه و داستان کاملا بیهوده اس.فرندز یه اتوپیاست از روابط انسانیـه به شدت بچگانه و غیرواقعی و دروغین و فانتزی که همیشه در پایان داستان ،‌ علارغم وجود مشکلات بچگانه و سطحی زندگیشون با خنده و شادی به اتمام میرسه.شخصیت ها به دلیل دچار نشدن به بحران ها و چالش های شخصیتی ، کارکتر های سطحی و بی روحی رو می سازند.داستان فرندز خیلی زود فرسوده ،‌قابل پیش بینی و کسل کننده میشه و فرمول و الگوی داستان سریال بر ملا میشه.شوخی ها و موقعیت های طنزی که داستان بر اساس اون ها بنا میشه خیلی نابالغانه اس و خنده استودیی به اجبار قصد داره این شرایط رو خنده دار جلوه بده.فرندز یک شست و شوی مغزیـه و یک ماجراجوییِ پوچ و بیهوده و خسته کننده.فرندز یک دروغه شیرینه کودکانه اس که میتونه شما رو فریب بده.

من ساینفیلد- آشنایی با مادر - بیگ بنگ - کاپلینگ- بروکلین ناین ناین - آفیس و فرندز و لاکی لویی و سانی رو کامل دیدم و دو مرد و نصفی هم نصفه و نیمه.
از بین این سریال ها آفیس و سانی و فرندز در رتبه های اول از بین سیتکام هایی که دیدم قرار دارنذ.

اما در مورد نظر شما، ببینید اساسا دید شما نسبت به سیتکام اشتباه است ( جدای اینکه نظرتون در مورد داستان هم اشتباه بود )

ببینید فرندز از ساینفیلد که یک جوری مادر سیتکام ها به شمار میره الهام گرفت ( خود ساینفیلد هم از یک سریال قدیمی تر الهام گرفته البته)
اما داستان ساینفیلد چیه؟ هیچی! این سریال راجبه هیچیه! اصلا تو خود سریال هم بهش چندین بار اشاره میشه.

اساس سیتکام ها هم به همینه، اون ها راجب هیچی ان و حالا میتونن در کنارشون نقد به زندگی اجتماعی آدم ها و ... بپردازند.
فرندز بیشتر برای خنده ساخته شده، روابطی که توی این سریال نشون داده میشه کمی غیر قابل باوره اما به شدت شیرین و خنده داره و اون باعث محبوبیتش شده و باز هم راجب هیچیه! یه مشت جوون دور هم جمع شدن و زندگیشونو سپری میکنن، اساس سیتکام ها به همینه و خب طبیعتا هرکسی هم خوشش نمیاد همونطور که شما خوشتون نیومده.

شما اگه سانی هم دیده باشید میفهمید که اونم راحب هیچیه، گروهی باری رو میچرخوند و هر قسمت داستانی جدا داره اما این سریال بین تمامی سریال هایی که دیدم نقد زندگی اجتماعی توی اون به مراتب بالاتر از سایر سیتکام هاست و رده بندی سنی بالاتری هم داره
بیگ بنگ نسخه ی چند خرخون + یک خنگه همون فرندزه با این تفاوت که وسط هاش خراب شد
آفیس هم راحب یک اداره است با مدیر و کارکن های فوق العادش که واقعا توی اون لوکیشن محدود به شدت خنده دار و جذابه و به طور کلی اون هم راجب چیزی نیست!

بنابراین این ژانر سریال ها ایرادات داستانی بهشون وارد هست اما به طور کلی چون راجب هیچین نمیشه بهشون خرده گرفت و طبیعتا هرکسی هم علاقمند به این سبک سریال ها نیست.

[Luca Brasi]

جدا از طبقه بندي كمدي سياه | سيتكام و ... (نه فقط تو ژانر كمدي ته تمامي ژانرها)
آثار به ٢ دسته تقسيم ميشن :
١.آثاري كه در فرم و محتوي ميخوان پيغامي رو به مخاطب القا كنن در قالب طنز(كمدي) | ترسناك | علمي تخيلي | ...
٢.آثاري كه ساخته ميشن كه فقط تماشاگر رو بخندونن و يا بترسونن و ...

من خودم از طرفدارهاي پر پرو پاقرص سيتكام بخصوص سريال فرندز هستم | آشنايي با مادر و تئوري بيگ بنگ رو هم ديدم
ولي بين آثار اين ليست فقط *سينفلد* هست كه در طبقه بندي پاراگراف اول در دسته ي اول قرار ميگيره و بقيه ي آثار متعلق
به دسته ي دوم هستن!

جري سينفلد تو اثر خودش با جرئت تمام همه چيز رو نقد ميكنه البته در يك چهارچوب مشخص و خيلي بي اِبا صحبت نميكنه
اما در فرم و محتوي خيلي خيلي متفاوت تر از تمامي سيتكام هاي زمان خودش و حتي بعد تر از خودشه اما آثار سيتكام ديگه
اكثرا هدفشون خندوندنه تماشاگره بهمين خاطر كه از كاراكترهاي زياد با شخصيت پردازي هاي متفاوت استفاده ميكنن تو Casting
اما جري سينفلد با استفاده از ٣شخصيت ثابت و با حضور خودش به استقبال تماشاكر ميره چرا كه در وهله ي اول هدفش اينكه
حرف هاي دلش رو بزنه(در مورد همه چي : استخدام | روابطه عاشقانه | زندگي در آمريكا ووووو) دقيقا مثل Ricky Gervais
با اين تفاوت كه ريكي هيچ اباعي از هيچي نداره و همه ي موارد رو بيان ميكنه و خيلي چيزا رو به باد انتقاد ميگيره
با اين تفاوت كه ميدونه چطور سيتكام رو خلق كنه(يا بهتر بگم ميدونه چطور تلخ ترين مسائل زندگي رو در بستري از طنز تعريف كنه
و هدفش فقط خندون تماشاگر نيست)

بهمين خاطر درسته كه برچسب كلي طنز و كمدي به اثاري مثل After life و سينفلد و نميدونم فرندز ميخوره يا بصورت جزئي تر در قالب
سيتكام و كمدي سياه دسته بندي ميشن اما در فرم و محتوي و رسوندن پيغام به مخاطب زمين تا آسمون جنسشون با هم فرق داره

[Daisy]

جدا از طبقه بندي كمدي سياه | سيتكام و ... (نه فقط تو ژانر كمدي ته تمامي ژانرها)
آثار به ٢ دسته تقسيم ميشن :
١.آثاري كه در فرم و محتوي ميخوان پيغامي رو به مخاطب القا كنن در قالب طنز(كمدي) | ترسناك | علمي تخيلي | ...
٢.آثاري كه ساخته ميشن كه فقط تماشاگر رو بخندونن و يا بترسونن و ...

من خودم از طرفدارهاي پر پرو پاقرص سيتكام بخصوص سريال فرندز هستم | آشنايي با مادر و تئوري بيگ بنگ رو هم ديدم
ولي بين آثار اين ليست فقط *سينفلد* هست كه در طبقه بندي پاراگراف اول در دسته ي اول قرار ميگيره و بقيه ي آثار متعلق
به دسته ي دوم هستن!

جري سينفلد تو اثر خودش با جرئت تمام همه چيز رو نقد ميكنه البته در يك چهارچوب مشخص و خيلي بي اِبا صحبت نميكنه
اما در فرم و محتوي خيلي خيلي متفاوت تر از تمامي سيتكام هاي زمان خودش و حتي بعد تر از خودشه اما آثار سيتكام ديگه
اكثرا هدفشون خندوندنه تماشاگره بهمين خاطر كه از كاراكترهاي زياد با شخصيت پردازي هاي متفاوت استفاده ميكنن تو Casting
اما جري سينفلد با استفاده از ٣شخصيت ثابت و با حضور خودش به استقبال تماشاكر ميره چرا كه در وهله ي اول هدفش اينكه
حرف هاي دلش رو بزنه(در مورد همه چي : استخدام | روابطه عاشقانه | زندگي در آمريكا ووووو) دقيقا مثل Ricky Gervais
با اين تفاوت كه ريكي هيچ اباعي از هيچي نداره و همه ي موارد رو بيان ميكنه و خيلي چيزا رو به باد انتقاد ميگيره
با اين تفاوت كه ميدونه چطور سيتكام رو خلق كنه(يا بهتر بگم ميدونه چطور تلخ ترين مسائل زندگي رو در بستري از طنز تعريف كنه
و هدفش فقط خندون تماشاگر نيست)

بهمين خاطر درسته كه برچسب كلي طنز و كمدي به اثاري مثل After life و سينفلد و نميدونم فرندز ميخوره يا بصورت جزئي تر در قالب
سيتكام و كمدي سياه دسته بندي ميشن اما در فرم و محتوي و رسوندن پيغام به مخاطب زمين تا آسمون جنسشون با هم فرق داره

کاملا با شما موافقم، حق مطلب ادعا کردید

من خودم هر چهارتا سریال دیدم واقعا ساینفیلد دست نیافتنی هست، دیگه خود جری ساینفیلد هم بخواد دوباره همین کارو بسازه نمیتونه موفق بشه (البته اگه ادامه شو بسازن تا بازیگرا هنوز زنده هستن خیلی خوب میشه، بابای جورج که مرد)
جایگاه دوم هم برای سریال فرندز هست که از باقی سریال ها خوش ساخت تر به خاطر بازیگراش،
چه طوری مادرت رو دیدم و تئوری بیگ بنگ هم خیلی تفاوتی ندارن و معمولی هستند و به نظرم افیس از این دوتا خیلی بهتره،

بدترین سیتکام هم فیلادلفیا همیشه افتابی هست، هر فصل بدتر از قبلی بدونه استثنا. (البته حتما کسانی از این سریال لذت می برن، قصد توهین ندارم)

[DEXTER HBO]

آشنایی با مادر بعدش هم بیگ بنگ

[ThunderStorm]

فرندز و دیگر هیچ
در کل باید بگیم اول فرندز بود بعد سیتکام شد