اپیزود چهارم از فصل دوم
چقدر این مستر روبات لعنتی تو فصل دوم خوب شده. چقدر خوب تنهایی و انزوای انسان مدرن در گیر و دار عصر تکنولوژی رو نشون میده. چقدر خوب و سر فرصت قصه پردازی میکنه و نم نم داستانش پیش میبره. چقدر خوب بیننده رو تشنه قسمت بعد نگه میداره و تو قسمت جدید هم سیرابش نمیکنه و یه کوچولو رفع عطش و باز هم عطش برای قسمت بعد ... اینقدر دیالوگ ماندگار تو همین چند قسمت ابتدای فصل داشتیم که هر کدوم برای یک فیلم کفایت میکنه.
گنگی و تا حدودی پیچیدگی فصل اول برای یه عده آزاردهنده بود و همین مساله باعث شد تا مستر روبات تبدیل به یه سریال خاص بشه که هر کسی نگاهش نمیکنه. اما این مساله تو فصل دوم و تا اینجای کار که من دیدم تا حد زیادی تعدیل شده و سریال داره رو بازی میکنه. خلاصه که خیلی با این چند قسمت حال کردم
پ.ن: متاسفانه مترجم های این فصل تو حساس ترین لحظات سوتی های خیلی بدی دادن و یه جورایی اگه لیسنینگ خوبی نداشته باشید، اونجور که باید لذت نمی برید.