I dont care how long I gonna live. whether it's in a week or twenty years, there's horrible pain and sadness ahead
قسمت اول : Chicago
رفتار سَم و حرکات و دیالوگ هاش عالین ، به عنوان نماینده نسل گذشته که سعی میکنه دنیای امروز رو درک کنه و با همه چیزهای جدیدش کنار بیاد ولی خُب اصن مگه میشه این کار رو کرد ... سم سعی میکنه خیلی باحال رفتار کنه و با همون دیوونه بازی های خودش توی سکانس فروشگاه کلی چیز مورد دار واسه دخترش میخره تا توی کالج کم نیاره ، اما وقتی میفهمه دیگه خوابگاهها مختلط شدن دوباره گیج میشه
این شو دقیقا درمورد همینه ؛ کار سخت و غیرقابل تحملِ بزرگ کردن نسل آینده ... همون سختی و رنجی که والدین ما کشیدن و دقیقا ما هم باید همونجور تجربش کنیم.
مثل فصل های گذشته باز هم همه چیز دور شخصیت سم میگرده و کل بار کمدی داستان روی دوش پاملا ادلونه ... با این یه قسمت نمیشه در مورد جای خالی Louis C.K نظر داد ولی به نظرم نبودش به سریال ضربه خواهد زد.
قسمت اول خیلی خوبی بود ، جوک های خوبی داشت و اجراشون هم مثل گذشته عالی بود ؛ خیلی خوشحالم از اینکه این سریال هم برگشته
قسمت دوم : Holding
بخش اول این قسمت در مورد بعضی شوهای بیخودی تلویزیون بود و میشه گفت کنایه ای هم به یه کار خاص داشت ، به خصوص با قرار دادنش کنار An American Werewolf in London که یکی از کارهای کالت و محترم این ژانر شناخته میشه.
توی این بخش و تا حدودی بخش بعدی جای خالی جوکها و طنز مستقیم لویی خالی بود و کاملا میشد این رو حس کرد ، این قسمت با حضور لویی خیلی بهتر از این میشد ولی ادلون هم داره کم کم خودشو نشون میده بخصوص بخش آشنایی سم با وکیل سیاهپوست توی بخش اول ، یه سکانس تاثیرگذار و جالب شده که نشون میده سریال داره خودش رو بدون لویی پیدا میکنه
فارسی حرف زدن سم هم عالی بود مامانای ایرانی هم خیلی باحال بودن ، ته دیگ درست کرده بودن
و البته ترانه آخرش هم بسیار مزخرف بود
قسمت پنجم : No Limit
خنده دارترین و کمیک ترین قسمت این فصل بوده تا اینجا ، بخصوص بخش اول که دکتر رفتن سم بود ، فوق العاده نوشته و اجرا شده منو یاد حضور کوتاه ریکی جرویس توی سریال لویی انداخت
بخش های بعدی هم عالی بودن ، بد و بیراه گفتن های دوک خیلی خنده دار بودن ... دور همی دخترونه هم با اینکه کمی طولانی و تکراری شد ، خوب بود و بخش آخر این قسمت هم از اون حرکات نابی بود که از این سریال انتظار دارم.
در مجموع قسمت خیلی خوبی بود و بهترین اپیزود این فصل بوده تا به اینجا ؛ یجورایی داره نشون میده موتور سریال روشن شده و به ایده های ادلون عادت کرده و داره خودشو نشون میده.
در این فصل (سوم) از اپیزود اول با شیب ملایمی سریال رو به افت کیفیت میره ، بازی ها و بخصوص فیلمنامه ، و از اپیزود سوم به بعد با شیب تندتری رو به افت. شک ندارم با این دست فرمون ( بدون لویی ، نویسنده ) کار سقوط بدی میکنه . بعد هر فصل انتظارها میره بالا ولی این فصل کابوسه . متاسفانه.
جالبه این فصل فکر کنم بهترین فصل سریال باشه (تا اینجا برای من)، بیشتر می خندم، با توجه به اینکه کل این فصل دست پاملا هست فکر کنم بیشتر ارتباط برقرار میکنم با کار هاش.
قسمت هفتم : Toilet
قسمت خیلی خوبی بود. هم ایده اولیه و هم اجراش عالی و شجاعانه بود ؛ فکر نمیکنم کسی غیر از ادلون شجاعت و جرات نشون دادن جزئیات و روزمرگی های خانم ها اونم با این فرم ، رو داشته باشه.
انصافا ادلون فارسی خوب حرف میزنه و البته سکانس عجیب و غریب و مالیخولیایی چهارشنبه سوری هم جالب بود.