فراموشی کیمیا است | تحلیل و بررسی سریال Severance

[Luca Brasi]

مقدمه

پیشرفت تکنولوژی و تاثیر آن بر زندگی انسان ها یکی از مسائلی است که از دیرباز مورد توجه فیلمسازان در صنعت سینما بوده این پیشرفت به دو صورت در آثار سینمایی - سریالی ظهور یافته

●هوش مصنوعی اینکه هوش مصنوعی به درجه ای از عرفان برسد که بدون پیش زمینه(برنامه ریزی) خوب را از ابد تشخیص داده و در مواقع لازم از فرمان خالق (سازنده) خود سرپیچی کند سوژه ای است که از سالیان دور تا به امروز همواره دست مایه ی کارگردان ها بوده از ترمیناتور گرفته تا اثاری مثل Ex Machina البته این خط جریان به مرور بلوغ یافته و تا حد زیادی با فلسفه درآمیخته شده بطوری که مخلوق (هوش مصنوعی) سوالاتی را مطرح میکند که انسان(خالق) را به چالش میکشد ●تکنولوژی که قرار است زندگی را آسان تر کند خط مشی ورود تکنولوژی به زندگی انسان ها از دیروز تا به امروز همواره یک چیز بوده "راحت تر شدن زندگی" اما این راحتی گاهی هزینه گزافی را برای انسان به ارمغان اورده بطوری که هرچقدر تکنولوژی پیشرفته تر بود آن هزینه گزاف هم , گزاف تر

اینکه با گذشت زمان انسان ها از یکدیگر بیشتر از قبل فاصله گرفته اند و تنهاییشان پر رنگ تر شده حقیقتی غیرقابل انکار است اما موضوع ترسناک این است که چطور"تکنولوژی (به اشکال مختلف) بصورت کاذب این تنهایی(یا بهتر بگویم خلاء) را پُر کرده" با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی این ترسناک بودن تبدیل به یک کابوس شده کابوسی که انسان ها بدون آنکه بدانند در آن غرق شده اند و این سوژه ی سریال جداسازی است جداسازی روایت انسان هایی است که دو شخصیت دارند : آدم هایی خوشحال - کاری - بشاش در محل کار | آدم هایی تنها - سرخورده - جامعه گریز در زندگی واقعی درواقع عملیات جداسازی که در سریال از آن صحبت میشود حکم همان شبکه های اجتماعی را در زندگی های واقعیمان دارد که در آنها اکثر افراد خود را تحصیل کرده - روشن فکر - به روز ... معرفی میکنند در حالی که در زندگی واقعی اختلافی 180 درجه ای دارند

در سرتاسر سریال جداسازی "تنهایی انسان امروز" به اشکال مختلف بنمایش درآمده : از دکوپاژهای خلاقانه ای که صورت گرفته (بخصوص در سکانس های مربوط به محل کار) تا رنگبندی های سرد و خاکستری مربوط به سکانس های زندگی واقعی (خانه و ...) این تنهایی بزرگترین علتی است که بعضی ها برای فرار از آن به "جداسازی" تن میدهند تکنولوژی فوق پیشرفته که قادر است خاطرات انسان ها را با توجه به مختصاتی که در آن قرار دارند دستکاری کند وقسمت ترسناک ماجرا اینجاست که زندگی آنقدر تیره و تاریک شده که دیگر نه مشاوره نه دارو قادر به کمک انسان ها نیست تنها فراموشی مطلق است که میتواند زندگی را برایشان هموار کند

[Luca Brasi]

سریال severance تو محتوی همون مسیری رو طی میکنه که پیش از این آثاری مثل ماتریکس - v for vendetta استارتشو زدن "آگاهی" دغدغه ی اصلی سازندگان جداسازی اینکه نشون بدن "آگاهی" به تنهایی بزرگترین ابزار برای مبارزه با بی عدالتی - زورگویی - خفقان - مسائل از این دسته است. نیچه یه جمله معروف داره که میگه :افسردگی به انسان فرصت اندیشیدن نمی‌دهد. بنابراین برای نادان نگه‌داشتن انسان؛ باید به هر روش ممکن اندوهگینش کرد این مورد اتفاقی که تو سرتاسر سریال جداسازی رخ میده تمامی کاراکترها به نحوی "اندوهگینن" وهمین باعث فرمان برداری آنها میشود در این میان نکته ی قابل تامل حضور چشمگیره رنگه سفید در طراحی صحنه ها است که بنوعی بیننده را یاد "تیمارستان های نگه داری بیماران روانی می اندازد" در این اماکن معمولا بیمار جهت بستری شدن و اینکه نیرویی از بیرون اعمال و رفتارش را کنترل کند میرود نه "درمان" (مثال : پرواز بر فراز اشیانه فاخته - شاتر آیلند - Eliza Graves) و سازندگان سریال با انتخاب یک نورپردازی مناسب و استفاده از یک پس زمینه سفید در سکانس های مربوط به شرکت Lumon دقیقا در راستای القای این حس عمل میکنند که انگاری تمام کارکنان این شرکت بیماران روانی هستند که در محل کار خود بستری شده و لحظه به لحظه کنترل میشوند