Mr Inbetween ►◄ ری شوئسمیت؛ قاتلی بی‌روح یا پدر و برادری دل‌سوز؟

[Raylan Givens]

شخصیت «ری شوئسمیت» در سال 2004 متولد شد؛ زمانی که اسکات رایان با پول خود وظیفۀ نویسندگی، کارگردانی و هنرپیشگی یک ماکیومنتری (مستندنما) با نام The Magician را بر عهده گرفت که داستان آن حول ماجراجویی‌های یک آدم‌کُش ملبورنی بود. این فیلم در طی 10 روز و با بودجۀ سه هزار دلاری ساخته شد و سپس رایان یک نسخۀ نیم‌ساعته از فیلم را برای نمایش در «جشنوارۀ فیلم سنت کیلدا» تدوین کرد. در آن‌جا بود که وی با نش اجرتون – کارگردان و بدل‌کار استرالیایی و برادر هنرپیشۀ معروف، جوئل اجرتون – آشنا شد. اجرتون که از این نسخۀ کوتاه‌شده خوش‌ـش آمده بود، از رایان خواست که یک نسخۀ کامل را در اختیارش قرار دهد، اما رایان گفت که تنها یک نسخه بیش‌تر از این فیلم موجود نیست. سپس همان نسخۀ اصلی فیلم را در اختیار اجرتون گذاشت و این‌دو به سراغ میشل بنت، تهیه‌کنندۀ فیلم Chopper رفتند تا به تدوین مجدد آن کمک کند و دستی بر سر و روی فیلم بکِشد. اجرتون از همان سال‌ها پِی‌گیر ساخت سریالی بر اساس این فیلم هم بود، اما مشکل این‌جا بود که رایان شرط ساخت سریال را این گذاشته بود که خودش نقش اصلی را عهده‌دار باشد و از آن‌جایی که هیچ شبکه‌ای حاضر نمی‌شد خطر کند و به نویسنده‌ای که تجربۀ بازیگری ندارد و عملاً بازیگر نیست، سریال خودش را بدهد، این موضوع هیچ‌وقت عملی نشد. البته تا این‌که طبق معمول FX استعداد را شناخت و فرصت را غنیمت شمرد. این شبکۀ هنردوست در سال 2018 دستور ساخت یک فصل 6 قسمتی را به رایان داد و بعد از پخش و بازخوردهای مثبت به این فصل، آن را برای فصل دومی 10 قسمته که بعدها به 11 قسمت افزایش یافت، تمدید کرد.

0

ری در تلاش است که بین دو زندگی شخصی و کاری خود تعادل برقرار کند. وی از طرفی از همسر خود طلاق گرفته و سعی دارد پدری مهربان و دل‌سوز برای دخترش بریتنی باشد و از برادر معلول خود بروس مراقبت کند و رابطۀ خود را با دوست‌دخترش اَلی حفظ کند، و از طرفی به همراه دوست صمیمی خود گری که گاهی به صورت خودمانی آن را «گس» یا «گز» هم خطاب می‌کند به عملیات‌های خلاف می‌پردازد و برای پوشش در کلاب شبانه‌ای به‌عنوان یک دربان برای یک خلافکار چرب‌زبان به نام فِردی کار می‌کند. وی که به همراه برادرش بروس در کودکی مورد بدرفتاری پدرش قرار گرفته به ارتش ملحق می‌شود تا عقده و خشم سرکوب‌شدۀ خود را با آدم‌کُشی خالی کند، اما زمانی که از خدمت در ارتش خارج می‌شود، این خشم همچنان باقی‌ست؛ در نتیجه تصمیم می‌گیرد آدم‌کُشی را به‌عنوان یک شغل استخدامی و در قالب کشتن و یا آسیب‌رساندن به اشخاص بدی که سزاوارش هستند ادامه دهد، اما هرچه می‌گذرد و هرچه بیش‌تر سعی می‌کند نسبت به آن بی‌احساس برخورد کند و به آن به چشم یک شغل نگاه کند، بیش‌تر به سمت تاریکی کشیده می‌شود...

0

مهم‌ترین ویژگی این سریال، واقعی‌بودن‌ـشه؛ هیچ‌چیز زوری به نظر نمی‌رسه؛ اگه بخواد خنده‌دار باشه، این خنده‌داری خیلی طبیعی اتفاق میوفته، و اگه بخواد جدی باشه، دیالوگ‌های شعاری نداره و به‌اصطلاح با کم‌ترین حرف، بیش‌ترین احساسات رو منتقل می‌کنه. شاید بهترین مثال برای این موضوع قسمت چهارم از فصل دوم باشه؛ یک دقیقه داری از خنده روده‌بُر می‌شی و یک دقیقۀ دیگه ان‌قدر تاریک و خفقان‌آوره که اصلاً یادت می‌ره تا چند دقیقۀ پیش داشتی می‌خندیدی. اگر این سریال رو نمی‌بینید و قصدی هم برای دیدن‌ـش ندارید، این تک‌قسمت رو حتماً ببینید. دیگر ویژگی این سریال، بازی‌های فوق‌العاده‌اش و طبیعی‌بودن روابطشه؛ حتی بریتنی کوچولو هم رابطه‌اش با ری خیلی طبیعی به نظر می‌رسه و انگار پدردختر واقعی هستن. البته از اون‌جایی که چیکا یاسومورا (بازیگر نقش بریتنی) دخترخوندۀ نش اجرتون‌ـه و این‌ها در واقعیت رابطۀ صمیمی و نزدیکی با هم دارن هم می‌تونه توجیه‌کنندۀ این قضیه باشه. هر 6 قسمت فصل اول و هر 11 قسمت فصل دوم رو خود اسکات رایان نوشته و نش اجرتون کارگردانی کرده. خود اجرتون هم در یکی از قسمت‌های فصل دوم در نقش برادر بی‌شعور اَلی به نقش‌آفرینی پرداخته :دال مورد آخر هم این‌که اسکات رایان با این‌که بازیگر نیست، جوری بازی می‌کنه که انگار چند دهه سابقۀ تئاتر داره :)) البته نه‌تنها بازیگر نیست، بلکه از بازیگری هم خوش‌ـش نمیاد. توی یکی از مصاحبه‌ها وقتی ازش پرسیدن پس چرا ان‌قدر خودت رو تحت فشار می‌ذاری، خیلی صادقانه جواب داده که زندگی خرج داره؛ یا باید این‌کارو بکنم، یا برم راننده‌تاکسی بشم؛ و همون‌قدر که از بازیگری خوش‌ـم نمیاد، از راننده‌تاکسی‌بودن بیش‌تر بدم میاد :دی

[Raylan Givens]

تریلر فصل پایانی:

[Raylan Givens]

هر موقع این لبخند ملیح رو دیدید، احتمال بدید که قراره اتفاق بدی بیوفته

[MeHr@n]

سلام کنسل شده یا به پایان رسیده تو فصل 3؟

[Raylan Givens]

سلام کنسل شده یا به پایان رسیده تو فصل 3؟

سلام. طبق برنامه‌ریزی خالق اثر، با 3 فصل به پایان رسید.

[Julie]

فصل سوم اول از همه مرسی از هومن عزیز که ما رو با این سریال زیبا آشنا کرد و لذت بردیم. در مورد سریال نمیشه گفت یه اثر خیلی تاپه، چون مشکلات و کم و کسری‌های خاص خودش رو داره، اما انقدر دلنشین و خودمونیه که میشه از ضعف‌هایی که داره چشم پوشی کرد. درسته سریال داستان مشخصی نداره اما فضا و مود شخصی خودش رو داره و همین فضا باعث شده که لحظات نابی رقم بخوره که با «ری» هم‌ذات‌پنداری کنیم. مشخصا اسکات رایان آدم خاصیه و توی بازیگری و نویسندگی واسه این سریال کم نذاشته. فصل سوم هم به خوبی فصل اول و دوم بود و خیلی هم عالی تموم شد و لذت بردم.

[bayani]

سریال رو یه پشت توی 2 روز نگاه کردم
توی این سبک سریال با اپیزود 20 دقیقه ای ندیده بودم و واسه همین واسم جذاب و پرهیجان و لذت بخش بود
شخصیت ری رو خیلی دوست داشتم از جمله خشک و سرد و بی روح بودنش یا نگرانی ها و اهمیت دادن به دخترش و کلا کاریزمای خوبی داشت
سریال یه سری مشکلاتی داشت که باعث شد نره توی تاپ سریالم ( یعنی هرچی سعی کرد زورش نرسید یه نکته متفاوت و خاص نشون بده بهم)
مثلا خط داستانی یا شخصیت پردازی معمولی و ساده همکار ری اسمشو یادم نیست یا نبود شخصیت اصلی دوست داشتنی دیگه ای توی سریال کلا بار سریال روی دوش ری بود همش
باز فصل دومم خوب بود ولی فصل سوم بجز قسمت اول که طوفانی شروع شد دیگه چیز خاصی برای ارایه نداشت ولی اخرش قابل قبول تموم شد
درسته سریالی خوبی بود و تایمش کوتاه بود و شاید نشه خیلی داستان و شخصیت پردازی کرد ولی من دوست داشتم یکم منسجم تر باشه کلیات داستان و ضعف هاشو حداقل توی فصل 2 و 3 از بین میبرد
تماشاش لذت بخش بود واقعا و بیشتر به این خاطر گفتم که میتونست بره توی تاپ سریال های چند سال اخیرم ولی یکم کم اورد و نرفت
مرسی از هومن عزیز بابت معرفی و ترجمه نابش

[FARID_S]

دوستان این سریال جدا"ارزش دیدن داره حتما" دانلود کنید.!!!

[Raylan Givens]

اسکات رایان برندۀ جایزۀ اکتا (آکادمی هنرهای سینمایی و تلویزیونی استرالیا) برای «بهترین بازیگر نقش اول مرد» و «بهترین فیلم‌نامۀ تلویزیونی» [ برای قسمت ششم از فصل سوم ← ?Ray Who ] شد. +

[matiyo]

این سریال شبیه ماشینهای کلاسیکیه که شاید امکانتاتش در حد ماشینهای امروزی نباشه اما حتی گرانقیمت ترین ماشنها هم نمیتونه راحتی و حس خوبی رو که موقع رانندگی باهاش بهت میده رو حتی شبیه سازری کنه!
از اون دست سریالهاییه که حس خوبی بهت میده و حتی اگر 10 فصل هم ساخته میشد باز هم بدون هیچ چشم داشت و توقعی میتونستی هر فصلش رو با لذت تماشا کنی.
کم پیش میاد بتونی سریالی رو یک نفس جلو بری بدون این که خسته ات کنه . عالیه این سریال.

مشاهده محتوا اسپویلر

جدای از خود ری شخصیت دخترش هم خیلی دوست داشتنی و بامزه بود
محاله صحنه ای که بریت ، موقع روی کار بودن ری با دوست دخترش وارد اتاق میشه و میگه چرا داری میزنیش رو از یاد ببرم

وقتی یکی از دوستان نسبت به قسمت آخرش ابراز نارضایتی کرد احساسم این بود که آخر کار ری قراره بمیره ولی وقتی اخرش با خنده جوکری ری تموم شد حالا مطمئنم کسی که قراره بمیره ری نیست!

دلم برای لبخندهای شیطانیش تنگ میشه

[drake]

اولش که دیدم گفتم این که همون ری داناوان هست ولی بعد چند قسمت دیدم این لعنتی خیلی خشن تر و بی رحم تر از اون ری هست برا خودش یه پا پانیشره حتما بهتون پیشنهاد میکنم ببینید شاید بهترین سریالی بود که تو دو سال اخیر دیدم