Joker | دیوانه‌ی قدیمی در لباسی جدید | معرفی و بحث

[kingnessi]

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - اا اا اا اا اا اا اا اا » خلاصه داسـتان اوایل دهه هشتاد میلادی ، گاتهام ، "آرتور فلک" یک استندآپ کمدین شکست خورده است که برخورد مردم با او باعث کناره گیری اش از اجتماع و افسردگی شدید میشود. آرتور کم کم رفتارهای سادیستیک و خشونت آمیزی از خود نشان میدهد و بخش تاریک شخصیت خود را نمایان میسازد. اا اا اا اا اا اا اا اا - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - » معرفی... Joker یکی از شخصیتهای افسانه ای دنیای داستانهای مصور و در عین حال یکی از مهمترین و پربحث ترین شخصیتهای داستانی ساخته دست بشر است. جوکر و رفتارهای ضد اجتماعی او (چه او را آنارشیست بدانیم و چه یک دیوانه سادیستیک و چه هر چیز دیگر) باب بحث های فراوانی در رفتارهای اجتماعی ، روانشناسی و حتی فلسفه بوده است و احتمالا خواهد بود. Todd Phillips کارگردانی که نام خود را با سه گانه Hangover روی زبانها انداخت ، کارنامه آنچنان روشنی ندارد و معمولا کمدی های یکبارمصرف را کارگردانی کرده است. البته او یکی از نویسندگان فیلم سینمایی Borat بوده که برای آن نامزد جایزه اسکار نیز گردیده است. فیلیپس اولین نسخه سینمایی مستقل از شخصیت جوکر را نوشته و کارگردانی کرده است و کنایه آمیزترین نکته این است که خود او مانند آرتور فلک، یک کمدین نه چندان سرشناس و دیده نشده است. Joaquin Phoenix بازیگر بزرگ دوران ما که هیچوقت خوش شانس نبوده است ، نقش جوکر را بازی میکند. بهترین نقش آفرینی در این کاراکتر متعلق به Heath Ledger و البته Jack Nicholson بزرگ است اما تفاوت اصلی ورژن فینیکس این است که داستان تبدیل آرتور فلک به جوکر را بازآفرینی خواهد کرد و همین امر در کنار کیفیت بالای بازی های فینیکس گمانه زنی های فراوانی را درباره اسکار پیش رو بوجود آورده است. Joker تا کمتر از یک ماه دیگر برای نخستین بار در فستیوال ونیز اکران خواهد شد ، جایی که برای شیر طلایی 2019 نیز رقابت خواهد کرد. این فیلم سینمایی برای اکران در 4 اکتبر 2019 (۱۲ مهرماهِ ۱۳۹۸) آماده شده است. پانویس: به گفته کارگردان ، داستان این فیلم برگرفته از تعدادی از بهترین و جذابترین فیلم های مارتین اسکورسیزی مانند Taxi Driver ، Raging Bull و The King of Comedy است. اسکورسیزی تهیه کنندگی این فیلم را برعهده دارد. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - » بــازیـگران Joaquin Phoenix Robert De Niro Zazie Beetz Frances Conroy - - - - - - - - -- - - - - - - -- - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

[kingnessi]

تاریخ انتشار نسخه بلوری و رسمی Joker اعلام شد.
+

روز سه شنبه هفتم ژانویه 2020 (هفدهم دی ماه 1398) نسخه بلوری منتشر خواهد شد ولی خبر خوب اینکه نسخه دیجیتالی فیلم (مورد استفاده وبسایتهای استریم و دانلود) کمتر از دو هفته دیگر یعنی بیست و ششم آذرماه منتشر خواهد شد.

[amin_orang]

تاریخ انتشار نسخه بلوری و رسمی Joker اعلام شد.
+

روز سه شنبه هفتم ژانویه 2020 (هفدهم دی ماه 1398) نسخه بلوری منتشر خواهد شد ولی خبر خوب اینکه نسخه دیجیتالی فیلم (مورد استفاده وبسایتهای استریم و دانلود) کمتر از دو هفته دیگر یعنی بیست و ششم آذرماه منتشر خواهد شد.

26م جوکر
29م ویچر
من و این همه خوشبختی محاله
خاطرات محال شماله یادم بره

[smh2011]

عقد جوکر و نقشش که رو که خواکین فونیکس بازی کنه توی آسمونا بستن ولی امان از این شدت هایپی که دور و بر فیلم رو گرفته.
بزرگترین مشکل فیلم برای من تا حدی مصنوعی بودنش بود. فیلمنامه هرجوری که شده میخاد جوکر رو طرد شده نشون بده و هر کاری برای ابسورد و دپ بودن خودش میکنه. بیشتر ادای تنها و بدیخت بودن رو در میاره.........چند روز قبل از اینکه جوکر رو ببینم king of comedy رو دیدم که منبع الهام اصلی تاد فیلیپس بوده.
چقدر عالی بود.. همه چیز سر جای خودش بود. نه یخاست ادا در بیاره نه الکی خودشو چیزی که نیست نشون بده... همه چیز به موقع و سرجاش بود. همین باعث شد که جوکر برام چیزی بیشتر از یه کپی دسته چندم از این فیلم باشه که خیلی راحت فراموشش کنم چون ورژن بهتر و منطقی تر تک تک سکانس ها و داستانش رو میشه توی سلطان کمدی دید.
از اینجا به بعد حاوی اسپویلر
یکسری مجموعه اتفاقات ها توی فیلم هست که جوکر رو مبخاد به نقطه پایانی و فورانش برسونه. از همون اول کار فیلم میخاد یه پتک محکم رو بزنه تو سر مخاطبینش و اصطلاحن میخش رو فرو کنه. پس آرتور فلک بنر تبلیغاتیش دردیده میشه و در یک حرکت اغراق آمیز خودش کتک میخوره. توی اتوبوس آرتور با یه نوزاد بازی میکنه و مادر اون بچه جوری به مصنوعی ترین روشی که فکر کنین برخورد میکنه... توی مترو همینطور... پشت صحنه با همکار هاش همینطور.... هیچ چیز طبیعی جلوه نمیکنه و انگار چند دقیقه پیش یه نفر رفته گفته فردی با این مشخصات میخاد بیاد اینجا تا میتونین حالشو بگیرین. افسارگسیختگی جوکر توی فیلم میخاد و باید برآیند این مجموعه اتفاقات باشه. حالا 2 راه وجود داره یکی اینکه خیلی روتین یکی از اتفاقات تاصیر بیشتری رو داشته باشه و از اونجا به بعد تغییر مورد نظر رو توی کاراکتر داشته باشیم یه راه دیگه هم مثل سیر تغییرات کاراکتر ساول گودمن هست که نشه از هیچکدوم از اتفاقات به عنوان ضربه نهایی نام برد و تاثیر همشون تا حدودی اندازه هم باشه.
توی جوکر با تلفیقی از این دو روبه رو هستیم و متاسفانه هیچکدوم هم درست رعایت نمیشه. نه مجموعه اتفاقات قانع کننده هست نه مورد هیچ کدوم رو میتونیم به عنوان یه مورد شاخض شناسایی کنیم. خیلی راحت و بدون هیچ گونه مشکلی آرتور فلک میره پرونده خودش رو از آرخام میگیره و گرچه از لحاظ بصری و قاب بندی سکانس جالبی رو شاهد هستیم ولی منطق داستانی ضعیفی رو به عنوان یکی از مهم ترین ضربه ها در راه تبدیل شدن به جوکر رو داره. از طرفی همون مردمی که تا چند ثانیه قبل بدون هیچ دلیلی دهن آرتور رو سرویس کرده بودن ازش پیروی میکنن و دست به شورش میزنن.
پایان فیلم هم خیلی زور میزنه تا با یه سکانس ماندگار تمومش کنه و چندیدن تا از اونا رو هم درون خودش جا داده و باعث میشه که هر بار فک کنی فیلم تموم شده ولی هنوز ادامه داره.
درکل بنظرم فروش بالای فیلم بیشتر بخاطر هایپ بالاش بوده و فیلم مثل بقیه ساخته های تاد فیلیپس یه فیلم معمولی ( حتی میشه گفت معمولی رو به پایین) هست که از یه گروه بازیگری خوب با موسیقی متن سر تر از خود فیلم و تصاویر قابل قبول بهره میبره

[Daisy]

خیلی معمولی بود، هیچ چیز تازه ای نداشت، وقت تلف کردنه

[Mikado]

خیلی دوست داشتم بعد از خوندن پست @فرزان در تاپیک Irishman، نظرش رو در مورد این فیلم هم بدونم. ولی چون دیدم چیزی ننوشته، چند خطی نظر شخصی خودم رو بنویسم، امیدوارم بیاد و اینجا برای من یکی حداقل بنویسه.

بازی فینیکس بحثش کاملا جداست. من در مورد فیلم قبلی که از فینیکس دیدم این رو کامل گفتم. فینیکس به نظرم جز دسته بندی آدم های damaged people به حساب میاد. بچگی داغونی که داشته. خانواده به هم ریخته. مرگ برادرش. دید کاسبکارانه و منفعت جو رسانه ها از غم و غصه اش. شما کافیه دو دقیقه نشستن و حرف زدنش رو نگاه کنید تا ناخودآگاه متوجه بشید این آدم چقدر صدمه دیده. خوب بهترین متریال برای یک بازیگر متاسفانه همینه. بازیگری و اصولا چنین بازی نمیتونه کار طبیعی یک انسان سالم باشه. از لحاظ علمی میگم. توهینی داخلش نیست. یک نوع سو استفاده یک مدیوم از این آدم هاست. اگر فینیکس آدم صحیح و سالمی از لحاظ ذهنی باشه که حرف من مهم نیست. اما یک درصد احتمال بدید این آدم صدمه دیده باشه، داغون باشه و ازش بخوان چنین نقش هایی رو بازی کنه. من روانشناسش نیستم. فقط خواستم شما این دید من رو بهش فکر کنید. پس دید خودم رو شرح دادم.

فیلم جوکر برای من از لحاظ محتوا هیچی نیست. هیچ چیز جدی نیست. اگر مثل من با دنیای کامیک آشنا باشید یا حداقل مجلات، game و اصولا محتوایتی این چنینی از دنیای کامیک رو لمس کرده باشید می بینید داستان های خیلی جدی تر و ذهن پریشان کننده ای در پس این دنیای کامیک میشه پیدا کرد که حداقل این فیلم جوکر در مقابلشون هیچی نیست. (خود شخصیت جوکر رو نمیگم)

اینکه چرا این فیلم، در این زمان و در آن مکان! چنین استقبالی ازش میشه بحث جالبتری هست. پادکستی که همون موقع پخش در این مورد شنیدم و احتمالا برای شما جالب باشه میتونه این پادکست ازvastmajority باشه.

اما جدا از این پادکست و بحثی که داخلش هست. این جریان ترکیب چپ ها و آنارشیست ها واقعا مد روز شده. من واقعا نمیتونم همچین بحث ها و حرکت هایی رو وقتی به عنوان مُد ارائه میشه هضم کنم و به شدت باهاش مشکل دارم. اما چون نمیخوام اینجا پر از بد و بیراه بشه سکوت میکنم و صبر میکنم فرزان وارد بحث بشه، چون دارم میبینم برخلاف دعواهای اولیه مون چیزای جالبی داریم که در موردش حرف بزنیم.

[erfan2086]

مشکل دوستانی که انقدر به این فیلم خرده میگیرن اینه که در ابتدا جایگاه این فیلم و درک نمیکنند، این فیلمی از سینمای بدنه و تجاری هالیووده که مثلا فیلم هایی مثل تایتانیک و ترانسفورمر ها و سریع و خشن و کینگ کنگ و اسپایدر من و پارک ژوراسیک و.. توش ترکتازی میکنن و گهگاه فیلم های معنا داری مثل آواتار هر چند سال یکبار میتونن خودی نشون بدن به نظرم واقعا مهمه که حداقل تو این بلبشوی فیلم های صرفا بصری و پرخرج و بدون محتوا تو این بخش تجاری هالیوود یه فیلم حداقل هایی از معنا را به همراه داشته باشه گرچه مطمئنا این فیلم در مقابل اثار جدی معناگرا در سینما چیزی محسوب نمیشه اما در سینمای پرخرج و گران بزن در رویی حداقل نوید این و میده که میشه فیلم کم خرج و پر فروش ساخت و به جای صرف هزینه روی پروداکشن و جلوه های ویژه کمی روی مضمون کار کرد و گیشه رو هم داشت و این خیلی نکته مهمی است
اما راجع صحبت های دو ستان در این تاپیک مثلا دوستی گفته خواکین فونیکس در بچگی مشکل داشته پس خودش بوده و کار خاصی نکرده و.. واقعا ادم جا میخوره این چه حرفیه در مدیوم سینما ما فقط با اون اثر خاص روبرو هستیم و هیچ کاری به اتفاقات خارج از فیلم نداریم اینکه طرف تو زندگیش چیکارست هیچ ربطی به اثر نداره و اساسا این حرف اصلا سینمایی نیست نکته دیگه اینکه این فیلم چپ و انارشیسم و ترویج نمیده الان اینجوریه که هر کی کوچکترین انتقادی بکنه به وضعیت موجود به چپ متهم میشه ضمن اینکه چپ دیگه چپ زمان مارکس و کمونیسم و مارکسیست نیست که دنبال انقلاب باشه در حد سوسیال دموکراتی هست که امثال برنی سندرز تو امریکا دنبالش میکنن و تو اروپا هم که به وفور موجوده، بحث آنارشی هم وقتی داریم از یک بیمار روانی و مشکلات ذهنیش و مشکلاتش تو جامعه صحبت میکنیم انارشیسم محسوب نمیشه بلکه صرفا داریم از این حرف میزنیم که فرض کنیم یک همچین موجودی بتونه براساس مشکلات ذهنیش امکان عقده گشاییش فراهم بشه نتیجه چی میتونه باشه
دوست دیگری هم گفته اینکه همه جوکر و اذیت میکنن مصنوعیه، مشکل این نگاه اینه که جوکر و یه ادم سالم فرض میگیریم اون بچه هایی که تابلوی جوکر و میشکنن و کتکش میزنن و همکاراش همگی میدونن این ادم مشکل داره تو همین کشور خودمون هنوزم تا دیوانه ها یا ادم های مشکل داری که توی محله ها هستند و دست میندازن و مسخره میکنن و چون هیچ وقت از دریچه نگاه اون فرد به قضیه نگاه نکردیم برامون بی معنیه، کاری که اون مادر تو اتوبوس انجام میده هم غیر طبیعی نیست شما از هر ده نفری که این کارو انجام بدید ممنکه چند نفر متعرض شما بشن در مورد اینکه ادم هایی که تا دیروز مسخرش میکردن مشوقش میشن هم کاملا درسته چون اونا جوکر منفعل و بیچاره و دیوانه مآب و دست مینداختن ولی پیرو جوکری میشن که نه تنها منفعل و فلک زده عین خودشون نیست بلکه کنشگر و به شدت جسوره در حدی که در شوی تلویزیونی زنده اون کار و میکنه این عقده گشایی برای اون طبقه فقیر سمپاتی ایجاد میکنه تو کشور خودمون کم نیستن ادم هایی که از پولدارها و سبلریتی ها و حتی ادم های موفق متنفرن و همه موفقیت هاشونو به پول و.. ربط میدن
در کل به نظرم فروش جوکر دو عامل داره یک اینکه مخاطب تیپیکال سری فیلم های جوکر اومده که همون اکشن و دیونه بازی های قبلی و ببینه که کارگردان برای اونها هم توشه تدارک دیده و این وسط طبقه ای که با فیلم های بیگ پروداکشن بزن در رو کاری نداره به واسطه حداقل هایی که از مضمون تو این فیلم هست به بیننده های تیپیکال اضافه شدن و برایندش مشه فروش میلیاردی فیلم

[Mikado]

مشکل دوستانی که انقدر به این فیلم خرده میگیرن اینه که در ابتدا جایگاه این فیلم و درک نمیکنند، این فیلمی از سینمای بدنه و تجاری هالیووده که مثلا فیلم هایی مثل تایتانیک و ترانسفورمر ها و سریع و خشن و کینگ کنگ و اسپایدر من و پارک ژوراسیک و.. توش ترکتازی میکنن و گهگاه فیلم های معنا داری مثل آواتار هر چند سال یکبار میتونن خودی نشون بدن به نظرم واقعا مهمه که حداقل تو این بلبشوی فیلم های صرفا بصری و پرخرج و بدون محتوا تو این بخش تجاری هالیوود یه فیلم حداقل هایی از معنا را به همراه داشته باشه گرچه مطمئنا این فیلم در مقابل اثار جدی معناگرا در سینما چیزی محسوب نمیشه اما در سینمای پرخرج و گران بزن در رویی حداقل نوید این و میده که میشه فیلم کم خرج و پر فروش ساخت و به جای صرف هزینه روی پروداکشن و جلوه های ویژه کمی روی مضمون کار کرد و گیشه رو هم داشت و این خیلی نکته مهمی است

اول بگم، من هیچ علاقه ای ندارم در مقابل جو موجود قرار بگیرم. اینکه همه بگن این فیلم خوب بوده و من بگم نه خوب نیست و اعتباری! برای خودم کسب کنم. این به نظرم از چیپ ترین حرکات موجود در بحث هست. پس اول لازم بود از این موضوع تبری بجویم!

وقتی شما این فیلم رو با بدنه هالیوود مقایسه میکنید، بله بهتره. جوکر در محتوا از ترانسفورمر بهتره. اما برای کی؟ برای کسی که میخواد محتوای غنی و فلسفی رو مقایسه کنه. اما آیا در گیشه میتونیم مخاطب تایتانیک رو مسخره کنیم و دست بندازیم و مخاطب جوکر رو براش ارزش قائل بشیم؟ نه. در همین مدیوم سینما اگر صحبت بر سر مخاطب عام است، ارزش پولی که تایتانیک درمیاره با جوکر هیچ فرقی نداره. پس بحثی بر سر تعداد و کیفیت مخاطب نداریم. حالا میرسیم به اینکه چرا محتوای جوکر از ترانسفورمر بهتره و همینجاست که ایرادات شروع میشه. اگر شما بگویید جوکر فیلمی هالیوودی است که خوب میفروشه من هیچی ندارم بگم. اما اگر بگید محتوای فیلم عالی است و به همین علت باید براش ارزش قائل بشید من میگم کدوم محتوا و حالا باید بیشتر برای من توضیح بدید. اما شما رسیدید به این موضوع و من با ذکر حرف شما بیشتر در مورد محتوا با شما بحث میکنم

نکته دیگه اینکه این فیلم چپ و انارشیسم و ترویج نمیده الان اینجوریه که هر کی کوچکترین انتقادی بکنه به وضعیت موجود به چپ متهم میشه ضمن اینکه چپ دیگه چپ زمان مارکس و کمونیسم و مارکسیست نیست که دنبال انقلاب باشه در حد سوسیال دموکراتی هست که امثال برنی سندرز تو امریکا دنبالش میکنن و تو اروپا هم که به وفور موجوده، بحث آنارشی هم وقتی داریم از یک بیمار روانی و مشکلات ذهنیش و مشکلاتش تو جامعه صحبت میکنیم انارشیسم محسوب نمیشه بلکه صرفا داریم از این حرف میزنیم که فرض کنیم یک همچین موجودی بتونه براساس مشکلات ذهنیش امکان عقده گشاییش فراهم بشه نتیجه چی میتونه باشه

آن صحنه ابتدائی فیلم را که بچه ها دنبال جوکر می افتند و تابلو رو از دستش میگیرن خاطرتون هست؟ به نظرتون چیز خاصی داشت؟ بله. در صحبت خودتون همین صحنه رو توضیح دادید. حالا فکر میکنید منتقدان امریکائی در این مورد چه نظری داشتند؟ مثلا ریچارد برودی در مقاله ای در نیویوکر این صحنه را با حادثه ای واقعی در نیویورک دهه 80 مقایسه میکند. پرونده پنج نفره سنترال پارک. این پرونده به صورت خلاصه به این مضمون است که خانمی در نیمه های شب برای دویدن به سنترال پارک میرود و به او ت.جاوز شده و به کما میرود (به مدت 12 روز). پلیس ابتدا دو نوجوان رنگین پوست را دستگیر کرده و سپس سه نفر نوجوان دیگر را و آنها را بدون مدرک تحت فشار و بازجویی میگذارد و سپس در دادگاه به یک دهه زندان محکوم میشوند. در اواخر دوره زندان این جوانان یک زندانی دیگر اقرار میکند که او این جرم را انجام داده و معلوم میشود این پنج نفر بیگناه این همه سال در زندان بودند و آزاد می شوند. حالا
این صحنه برای منتقد نیویورک یادآور این پرونده بوده و با تمجید از کارگردان به مخاطب القا میکند که چه صحنه شاهکاری. مرا یاد این پرونده انداخت. حالا متوجه شدید چرا بین محتوای ترانسفورمر و جوکر تفاوت است و چرا فقط نمیشود به این جمله که از لحاظ محتوا غنی است بسنده کرد؟ دیدید چقدر قضیه سیاسی میشود؟

بعد از اینکه جوکر به رختکن میرود همکارانش به این شخصیت با مشکل روانی شدید میگویند باید از خودت دفاع کنی، اسلحه داشته باشی در مقابل این حیوانات. همین قدر نژادپرستانه. حالا منتقد نیویوکر میگوید مرا یاد این کیس انداخت! چه جالب. پس بهتر بود جوکر اسلحه ای داشت و این بچه ها را قتل عام میکرد، نه؟

اصولا شما تا وقتی در داستان ترانسفورمرز در حال سرگرم کردن مخاطب با ماشین هایی هستید که ربات می شوند چیزی به بیننده القا نمیکنید. اما وقتی دهه 80 را بازسازی میکنید و چنین صحنه ای و چنین دیالوگ هایی، نمی شود بگوید شما دارید مخاطب را سرگرم میکنید. شما دارید چیزی در ذهن او القا میکنید که سیاسی است و وقتی فیلم سیاسی شد باید به صورت سیاسی آنرا نقد کرد.

اما چرا اسم چپ و آنارشیست ها را آوردم.
اینکه شما اسم برنی سندرز رو آوردید نکته خوبی است. دقیقا همین بحث در آن پادکستی که آوردم بود. و شاید باید توجه شما را جلب کنم به اینکه سیاست حال حاضر امریکا در یک نسخه ساده و دم دستی برای این بحث میتواند بحث کاپیتالیسم خالص ترامپ در مقابل سوسیال دموکراسی سندرز باشد. اینکه سندرز چقدر حرفش ارزش دارد باید کمی به عقب برگردید. مثلا وقتی میگوید اگر رئیس جمهور شد تمام بدهی های دانشجویی را می بخشد. تمام پولهای پولداران را میگیرد و بین فقرا تقسیم میکند. نمیدانم چقدر جدی دنبال میکنید این حرف ها را. اما من فقط اسم چپ را نیاوردم تا به قول شما کسی را متهم کنم. مشکل دنیای حال حاضر هنوز هم همین ایسم هاست. چیزی که شما در ویکیپدیا در مورد چپ ها نمیخوانید این است که چپ ها یکی از اصلی ترین سیاست هاشون تکثیر این مفهوم است که میشود برای همه عدالتی برقرار کرد. در اصل می شود به آن گفت "توهم عدالت". اینکه هنوز ایسمی در این سال و این زمان فکر کند میتواند کاری کند که همه به یک میزان پول داشته باشند. همه به یک میزان سرمایه داشته باشند. عدالتی برقرار کرد که 6 میلیارد نفر از آن برخوردار شوند توهم است. و همینجا بس میکنم. چون برای این قسمت بحث کافی است. پس وقتی میگویم تفکرات چپی را رواج میدهد دلیل دارم. (به آن صحنه ای که روانکاو جوکر به او میگوید اینجا داره بسته میشه و دیگه نمیتونیم داروهات رو تامین کنیم بار دیگر فکر کنید). در مورد آنارشیسم بعدا اگر خواستید توضیح میدهم.

و در آخر در مورد بازی فینیکس. من نگفتم فینیکس کار خاصی نکرده. گفتم یک درصد احتمال بدید این آدم از لحاظ ذهنی به هم ریخته باشه به خاطر زندگی که داشته و از این آدم صدمه دیده بخوان چنین نقشی بازی کنه. این بحث خیلی طولانی و جدی هست و ما باید پیش زمینه هایی برای بحث خودمون بسازیم و به نظر میرسه منم نمیتونم منظورم رو درست توضیح بدم. پس ادامه اش نمیدم. خاطرم هست یکبار برای توضیح دادن این موضوع سه ساعت صحبت کردم. پس طبیعی هست با دو خط در این مورد نوشتن بقیه رو گمراه کنم و به نظر احمق بیام. پس صحبتی در موردش نمیکنم

در آخر باز هم از فرزان میخوام وارد بحث بشه.

[فرزان]

دو سال قبل قاطی ویدیوهایی که یوتیوب به من پیشنهاد میکرد،با شخصی آشنا شدم به اسم جردن پیترسون. از روی کنجکاوی یکی از ویدیوهاش رو که در واقع یه لکچر سه ساعته راجع به Bill C16 بود تماشا کردم.این آدم پروفسور دانشگاه تورنتو و یه Clinical Psychologist هستش و بعد از اینکه پارلمان کانادا قانونی تصویب میکنه مبنی بر اینکه تمامی شهروندان کانادا مکلف هستند از ضمایری برای اشاره به کسایی که از نظر جنسیت Male یا Female محسوب نمیشن استفاده کنن که دلخواه خود اون افراده،شهرت کسب میکنه.
ضمایر عجیب غریبی مثل Hir به جای Her و یا wormself برای کسایی که فکر میکنن در واقع کرم هستن و در وجود انسان تناسخ کردن و چیزی حدود هفتاد تا ضمیر دیگه از این قبیل.تصور کنین به جای ضمیر Hir برای شخصی از Her استفاده کنی و به خاطر اینکار مجرم تلقی بشی !
چپگراها همیشه تلاششون این بوده که هرکسی از حق و حقوق انسانی خودش بهره مند باشه.این که ترنسکشوال ها رو که توی هر جامعه ای شدیدن زیر منگنه قرار دارن سعی کنی تحت پوشش قرار بدی کار خوبیه اما وضع این قانون دقیقا برخواسته از ایدئولوژی Radical Left بود.همونطور که راستی ها میتونن از راه بیراه بشن و برن به طرف رادیکالیسم،چپگراها هم میتونن و این یه نمونش بود.
پروفسور پیترسون تو اعتراض نامه ش که تو چنل یوتیوبش منتشر میکنه نسبت به این قانون مخالفتش رو اعلام میکنه و میگه دولت حق نداره آزادی بیان رو محدود کنه؛حق نداره به حوزه زبان به این نحو ورود کنه چرا که وضع همچین قانونی در واقع راه رو برای دخالتهای گسترده تر و برای کنترل اینکه مردم چی ها میتونن بگن و چی ها نمیتونن باز میکنه.
If you want to control minds, start off by controlling their language
قدم اول برای شروع استبداد،تعیین این هستش که مردم چی ها میتونن بگن و چی ها نمیتونن.
به هر حال اعتراض به این موضوع باعث میشه جردن پیترسون به یه چهره جنجالی در کشور کانادا تبدیل بشه و با ایراد نظر راجع به موضوعات مختلف،از identity politics (لطفا این عبارت رو سرچ کنین)گرفته تا مارکسیزم و Totalitarianism یا نظام های خودکامه و نشون دادن سطح سواد عجیب و غریبش،یه شخصی تبدیل بشه که نیویورک تایمز در وصفش این جمله رو میگه :
He is the most influential public figure in the western world
دو سال قبل جردن پیترسون یه کتاب منتشر کرد به اسم Twelve Rules for Life که به یکی از پرفروش ترین کتابهای غیر داستانی در اروپا و امریکا تبدیل شد.

اما ربط این مقدمه به یه فیلم برخواسته از یه Comic Book چیه ؟
بین سالهای 1919 تا 1949 دولت کمونستی شوروی باعث مرگ چیزی بین سی تا پنجاه میلیون از شهروندان خودش از طریق قحطی شد.در طول تاریخ هیچ نظام و حکومتی جنایتی که روسها در حق مردمشون در این بازه زمانی کردن رو انجام ندادن.
چند وقت قبل عکس مستندی تو توییتر دیدم که به راحتی هولناک ترین تصویری بود که تو زندگیم دیدم.این تصویر زن و شوهری رو نشون میداد که تو یه مغازه ایستادن و دارن اعضای بدن انسان رو به عنوان گوشت به مردم میفروشن.قسمت ترسناک این تصویر نفس انجام چنین عمل مخوفی نبود.قسمت ترسناک ماجرا دیدن مردمی بود که آگاهانه بیرون این مغازه به صف وایسادن و دارن تقلا میکنن برای اینکه زودتر نوبتشون بشه برای خرید گوشت همنوعشون.این ثمره به جاده خاکی زدن ایدئولوژی چپی هاست.کمونیست هایی که با هدف مساویانه زیستن روی کار اومدن و به مردم کلی وعده و وعید دادن راجع به تقسیم ثروت و اقلیت زارعین کار کن و سرمایه دار رو از بین بردن و با این پیش فرض که هرکسی که مالی برای خودش اندوخته اون رو با شارلاتان بازی به دست آورده (به دلیل نفرت جوکر از اجتماع فکر کنین) باعث شدن نیروی کارشون از بین بره و کشور بره به طرف فقر و قحطی.
تو این دوره وضعیت به حدی بغرنج شده بود که دولت اکراین میاد و به صورت گسترده اعلامیه هایی منتشر میکنه با این مضمون که :
Please don't forget it's always morally wrong to eat your own children
فقط برای چند لحظه به این فکر کنین که معنا و مفهوم این جمله چیه.همه اینها ثمره ایدئولوژی چپگراهای افراطی بود.
جردن پیترسون تو یکی از لکچرهاش حرف جالبی میزنه.میگه شاید خیلیا منو به داشتن پارانویا متهم کنن و بگن چطور ممکنه صرف وضع قانون در ارتباط با ترنسکشوال ها و ملزم کردن مردم به استفاده از یک سری ضمایر میتونه به فجایعی مثل اونچه در شوروی سابق اتفاق افتاد ختم بشه ؟ جوابش اینه که به آهستگی.
تصور کنید تو اتوبوس نشستین و شخصی که کنارتون نشسته تکیه کرده بهتون و شما به خاطر ادب یا هر دلیل دیگه ای اعتراضی بهش نمیکنین.اتفاقی که میفته اینه که هر چند دقیقه اون آدم جری تر میشه و بیشتر وزنش رو تکیه میده بهتون.کافیه برای دو ساعت چیزی بهش نگین؛نتیجش این میشه که شما رو آخر از اتوبوس میندازه بیرون و با خیال راحت لم میده رو هر دو صندلی.
مثال مضحکی که عملا داره اتفاق میفته این روزها.
سی سال قبل همه از لزوم برابری جنسیتی حرف میزدن؛همه هم میدونستن که برای رسیدن به یه جامعه آرمانی نیازه به این اصل.اما امروز چپگراهای افراطی میگن باید حق و حقوق زن و مرد فارغ از اینکه کارشون چیه مساوی باشه؛اینکه مردها کارهای سخت تر و شاق تری رو قبول میکنن،ساعتهای بیشتری کار میکنن،بیشتر حاضرن در صورتی که کارشون ایجاب میکنه به شهرهای دیگه برن هم واسشون اهمیتی نداره.فقط طوطی وار میگن باید حقوق دو جنس برابر باشه فارغ از در نظر گرفتن متغیرهای مختلفی که اینجا دخیله.اونها میگن اگه مردها حقوق بیشتری میگیرن فقط و فقط به خاطر جنسیتشونه.

بحث تبعیض نژادی که حقیقتا مساله مهم و حیاتی هستش رو چپگراها چند دهه قبل تلاش کردن تا کمرنگترش کنن.اما امروز چپگراهای افراطی خیلی جاها عملا دارن به حق و حقوق سفیدها در شرایط برابر تعدی میکنن و اصطلاح white privilege رو ایجاد کردن برای اینکه نشون بدن چطور سفیدپوست ها رنگ جلدشون باعث امتیاز گیریشون میشه در حالی که امروز ما عملا داریم میبینیم کسایی که Identity politics بازی میکنن چطور قواعد بازی رو تغییر دادن و چون از نظر تاریخی سفیدها همیشه دست بالا رو داشتن امروز با علم کردن این موضوع بدون در نظر گرفتن ارزش کاری که یک شخص به عنوان یک فرد انجام داده،اون رو بر مبنای گروهی که بهش تعلق داره قضاوت میکنن.مون لایت به خاطر ارزش هنریش اسکار نبرد؛به خاطر تعلق داشتن به گروهی خاص اسکار کرفت.بلک پنذر و اونجرز هر دو فیلمای مزخرفی بودن اما یکیشون میاد تو آکادمی نامزد چند جایزه میشه نه به خاطر خوب بودن این فیلم؛بلکه به خاطر تعلق داشتن به گروهی خاص. به برنده های جشنواره های مهم سینمایی نگاه کنین.این موضوع به همین صورت در هر عرصه ای داره تبارز میکنه.

اما چرا چپگراها انقد علیه فیلم جوکر موضع گرفتن ؟ جوکری که حقیقتا حرف جدیدی برای گفتن نداره.این فیلم از نظر محتوا کاملا شبیه به ضعیف ترین فیلم مارتین اسکورسزی یعنی Taxi Driver هستش.
دقیقا به این دلیل که شخصیت آرتور فلیک برخواسته از ایدئولوژی چپگراهای افراطی بود.اینکه اگه ساختار حکومت باب میلت نیست،تلاشی برای تغییرش نکن؛تلاش کن واسه برانداختن حکومت.جوکر اون آینه تمام نمایی هستش که داره چهره زشت و کریه چپی های افراطی رو بهشون نشون میده.اینکه اگه از مسیر اصلیشون بیراه بشن چه آشوب و تشنجی به پا میشه و این نشون دادن چهره حقیقیشون به مزاجشون خوش نیومده و شما تو نقدهای منتقدین چپگرا میبینین که اکثرن هیچ حرفی در ضدیت با ساختار فیلم ندارن و فقط از خطرناک بودن پیام فیلم حرف میزنن و بر این اساس به فیلم نمره دادن.این رو به خاطر داشته باشین که همین چپگراها که دم از برابری جنسیتی میزنن به یکی از ضعیف ترین سریالهای در حال پخش یعنی Batwoman نمره بیشتری نسبت به جوکر دادن(ارجح دونستن گروهی که بهش تعلق داری_در اینجا گروه زنها_و نه اونچه که به عنوان یک فرد انجام دادی)
این قسمتی از نقد منتقد CNN :
It’s an insidious validation of the white-male resentment that helped bring President Donald Trump to power
نفرتی که تو شخصیت آرتور فلیک وجود داره رو ربط داده به عصیان گری سفیدها و نارضایتیشون از شرایط موجود و اینکه ترامپ هم به همین صورت به قدرت رسید.
کلا چنین حملاتی به فیلم وجه مشترک قریب به اتفاق نقدهایی هستش که متوجه این فیلم شده اونم در شرایطی که هیچ جای فیلم بحثی راجع به Race صورت نگرفته اما تو اگه یه چپگرای رادیکال باشی میای و میگی تو صحنه ابتدایی چرا کسایی که به آرتور حمله کردن رنگین پوست بودن ؟ چرا تو این ضد و خورد کسی که مورد ظلم قرار میگیره باید یه سفید پوست باشه ؟
چپگراهای رادیکال این قضیه نژادی رو به مرحله ای رسوندن که چند وقت قبل یه اظهار نظر جنجالی منتشر شد که میگفت عنصری که عقل و خرد و شعور رو تعیین میکنه ملانین هستش و از اونجایی که سیاه ها رنگدانه های ملانین بیشتری تو پوستشون وجود داره در نتیجه از نظر انسانی در سطح بالاتری نسبت به سفیدها قرار دارن.
شما هر طور که بخوای میتونی فیلم جوکر رو نقد کنی اما نمیتونی به شخصیت جوکر انگ طرفدار ترامپ بودن رو بزنی.آرتور به وضوع یه چپگراست.کسی که self-pity از تک تک حرکاتش پیداست؛کسی که از ثروتمندها متنفره؛کسی که خودش رو به عنوان مسئول اتفاقاتی که به سرش اومده مقصر نمیدونه و جامعه رو ملامت میکنه؛جوکر آینه حقیقت نمایی رو علم میکنه و به چپگراها نشونش میده؛کاری که اونها میکنن چیه ؟ روی برگردوندن و شونه بالا انداختن و مهمل بهم بافتن و ربط دادن فیلم به جریانات نامربوط.کاری که هر مجرمی در شرایط مشابه انجام میده.

دوست داشتم راجع به این هم حرف بزنم که چرا جوکر بین فیلمهایی که به نحوی به دنیای کمیک و ابرقهرمانی ربط پیدا میکنن بهترینه و یه اتفاق فوق العاده برای سینمای هالیوود محسوب میشه
اما پست به یه طومار غیر قابل تحمل تبدیل میشه.شاید در ادامه در این مورد نوشتم.

[codec_pack]

این فیلم از نظر محتوا کاملا شبیه به ضعیف ترین فیلم مارتین اسکورسزی یعنی Taxi Driver هستش.

واقعن Taxi Driver یه فیلم مزخرفه! خیلی دوست دارم بیشتر بنویسم ولی دیشب در حالی که داشتم گل میکشیدم، سرم که از شیشه ماشین بیرون بود محکم خورد به تیر برق! من میرم!

[erfan2086]

[QUOTE=Mikado;247543]اول بگم، من هیچ علاقه ا....
واقعا چقد خوب میشه یه روز یاد بگیریم بیانیه ندیم و ابتدا مطلب طرف مقابل و درست بخونیم بعد راجع بهش صحبت کنیم
من خیلی واضح گفتم مزیت جوکر اینه که به عنوان فیلمی از سینمای بدنه حداقل هایی تاکید میکنم حداقل هایی از مضمون و هم داره ، اونوقت شما چند خط نوشتید که من گفتم جوکر فیلم عالی هست
مطلب دیگه اینکه فلان منتقد چیو به چی ربط داده چه ربطی به ما داره؟ مسعود فراستی هم به خاطر دیالوگ قیلم فرهادی که شخصیت فیلم به تهران میگه خراب شده (کلمه ای که حداق روزی صد میلیون بار در مورد هر شهری در دنیا به زبون اورده مبشه) به فیلم فرهادی میگه ضد ملی و خائن و... کار درست اینه که در برابر حرف نادرست جبهه بگیری و نقدش کنی نه اینکه به خاطر اون حرف، فیلم و به فلان عقیده و تفکر ربط بدی و سیاسی بدونیش و دستات و ببری بالا بگی چون فلانی میخواست فیلم و مصادره به مطلوب کنه منم تو این راه کم نگذاشتم و کمک کردم این اتفاق بیفته
فکر کنید شما داری میری نانوایی 20 نفر بیان بگن این حرکتت سیاسیه شما علیه اونها جبهه میگیرید و کارتون و میکنید یا از فردا میگید کسی نون نگیره 20 نفر از فلان حزب شمارو سیاسی قلمداد میکنن پس گرسنگی بکشید
مطلب دیگه اینکه من اصلا طرفدار چپ نیستم و اتفاقا به شدت طرفدار لیبرالیسم و حتی کاپیتالیسم هستم و اگر بخوام چپ و نقد کنم میتونم ده تا کتاب بنویسم از زمان مارکس و انگلس گرفته تا سوسیال دموکراسی فعلی، منتهی اینها بحث های خارج از فیلمه و هیچ ربطی به فیلم نداره من فقط گفتم هر انتقادی به وضع موجود و به چپ ها ربط ندهیم اینطور نیست که هر کس به سیستم فعلی معترض باشه چپه چون خیلیها صرفا منتقدن و حتی راهکاری هم ندارن
و اما درباره مطلب دوست گرامی اقای فرزان:
ببنید در کشور های ازادی مثل امریکا و کانادا هر ادمی میتونه یه فرستنده رادیویی بخره و اتاق خوابش و بکنه استودیو و شروع کنه به پخش برنامه های رادیویی میخوام بگم ازادی در این حد مطلقه و این مثال رادیو به تمام اشکال صمعی و بصری قابل تعمیم هست و حالا شما اینو مقایسه کنید با کشور خودمون که حتی سامانه های اینترنتی پخش ویدیو و VOD ها و سایت ها و.. همه زیر نظر عالی ترین فرد کشور اداره میشن چه برسه به تلویزیون و رادیو ..
از این حرف ها میخوام به اینجا برسم که اینکه بگردید ببینید در کشور های ازاد چند نفر یه حرفی و میزنن اصلا نشون دهنده حال و هوای کلی اون کشور ها نیست شما میتونید بی نهایت گروهها و عقاید رادیکال پیدا کنید مثلا همین چپ افراطی که شما ازش نقل قول میکنید اصلا وزنی نداره تو مناسبات سیاسی اجتماعی غرب اصلا به چشم نمیان که بخوان روی توده مردم تاثیر بگذارن
و اما چنتا مطلب تو بحثت با مغلطه به چپ ربط دادی یکی حمایت از جامعه دگرباش و استفاده از ضمایر خاص این موضوع اصلا ربطی به چپ نداره و ان جی او های رنگین کمانی و دموکرات ها به دنبالش هستند حالا ممکنه چپ ها هم حمایت کنند ولی اصلا ایده اونها نبود و ضمن اینکه شما کاملا اشتباه تفسیرش کردید بحث اینکه اگر به اشتباه ضمیر و بگیم مجازات میشیم نیست بحث اینجاست اگر کسی به صورت توهین آمیز و به قصد استهزا و تحقیر مثلا به یک زن بگه مرد گنده یا سیبیلو (با استفاده از ضمیر دیگری توهین جنسیتی بکنه )و.. که الانم وجود داره در مورد سایر اشکال جنسیتی هم مصداق داشته باشه که شما خام فکرانه اینطور بیان کردید که اگر اشتباهی به کسی بگی اقا یا خانم میبرن جریمت میکنن
نکته ای هم در باب تساوی حقوق زن و مرده که این اصلا خواستگاه فمنیستی داره و عمر چند صد ساله از رنسانس تا الان، واقعا نمیدونم چجوری اینهارو به چپ ربط دادید حالا ممکنه چهار نفر ادم چپ حمایت کرده باشن ولی ایده اونها نبوده این حقوق برابر در اکثر موارد در شرایط کاری یکسانه و فقط بخش کمی از اون به نیروی جسمانی اقایون مربوطه که اصلا به اون اشاره نشده و در واقع این مبارزه ایست که یک زمانی بر سر حق رای زنان بود و الان سر دستمزد که کاملا به حق است
بقیه مسایل مثل خوردن گوشت انسان در جریان قحطی دهه 30 اکراین که در واقع مربوط به خوردن مردگان میشه ربطی به فیلم ندارن یا اینکه چهار نفر گفتن سیاهپوست ها باهوشن اصلا محلی از اعراب نداره اما شما طوری بیان کردید گویی یک میلیون نفر در دنیا پشت این ایدئولوژی هستند
در اخر برای مبارزه با چپ نباید هر مطلب اشتباه و غلطی و هر اعتراضی و به چپ نسبت داد در واقع با اینکارتون دارید به اونها لطف میکنید و اونها و بزرگتر و تاثیر گذارتر از اونچه هستن جلوه میدید مثلا تنفر از ادم های پولدار و مرفه و موفق و.. در همه جای دنیا از جمله کشور خودمون هست ولی شما تفکر یه حاشیه نشین بیسواد مثلا اطراف شهرهای بزرگ و دارید به چپ نسبت میدید و در واقع دارید به چپ لطف میکنید و توده های ناراضی و ضعیف و به نام اونها ثبت میکنید در صورتی که بسیاری از این عقده ها و تنفر ها و.. از روی عدم سواد و اگاهی و.. است چه ربطی به چپ داره؟!!
چپ اصلا پایگاهی در دنیا نداره اونچه که از چپ مونده شبهی از چپ هم نیست امثال شما فقط دارید بزرگشون میکنین
مثلا کن لوچ که یه عمر چپ بوده اخرین فیلمش I, Daniel Blake که فیلم بسیار خوبی هم است نقدی است درباره بروکراسی دنیای مدرن و توش خبری از بیانیه و مانیفست و.. نیست حتی پیرمردی مثل کن لوچ فهمیده نظم جاری سگش شرف داره به براندازی و ایجاد نظم جدید و در حد انتقاد به سیستم جاری فیلم میسازه