Ramy :بحث و تبادل نظر پیرامون فصل اول

[yaser63]

در این تاپیک می‌توانید پیرامون فصل اول سریال Ramy که انتشار اپیزودهای آن از نوزدهم آوریل 2019 (سی و یکم فروردین 98 ) از طرف سرویس اینترنتی Hulu آغاز گشته است ، بحث و گفتگو کنید. لطفا اگر می‌خواهید در مورد قسمت خاصی بحث کنید، در ابتدا عنوان قسمت موردنظرتان را بیان کنید، تا دیگران متوجه بحث شما بشوند، و از اسپویل شدن مطلب برای دوستانی که هنوز قسمت مورد نظر را ندیده‌اند، جلوگیری شود. در موارد ضروری استفاده از تگ اسپویلر را نیز مد نظر قرار دهید.

[Mikado]

بگذارید این طور شروع کنم، سریال به سادگی هر چه تمام تر شروع میشود، زندگی یک پسر مسلمان نسل دوم مهاجر در امریکا، پیش خود فکر میکنید احتمالا محتوای آن شوخی با مسائل مهاجرین در امریکا است، شاید مانند سیتکام هایی مثل Citizen Khan یا One Day at a Time، اما میدانید که سیتکام نیست و قرار است یک درام یا کمدی رئال را تجربه کنید. قسمت های اول بیشتر شما را می خنداند، اگر امریکایی باشید که شاید بیشتر، چون تا به حال دوستان مهاجر خود را اینطور ندیده بودید.

سریال هر چه جلوتر میرود شما در اینکه به کدام سمت میخواهد برود بیشتر سردرگم میکند، نمیدانید میخواهد از مهاجران بگوید؟ مشکلاتشان، اینکه اسلام دین خوبی است؟ شاید اسلام و آزادی در کنار هم، شاید قرائت جدیدی از اسلام، شاید میخواهد مثل بقیه کلیشه ها بگوید همه در کنار هم میتوانیم زندگی کنیم، لازم نیست دید بدی نسبت به جامعه میزبان یا مهاجر داشته باشیم، اما هرچه جلوتر میرود لایه های بیشتری از شخصیت ها را نشان میدهد و در آخر شما می مانید و کلی سوال، از اینکه چرا؟ چرا باید مهاجرت میکرد؟ چرا باید اینقدر درگیر افکار متضاد می بود، چرا زندگی در یک جامعه میزبان با این همه مشکل رو به روست، چرا مهاجرت؟ آنها که نیامدند چه؟ و سوال هایی که تا چند روز شما را درگیر خود میکند تا روزمرگی جای آنرا پر کند.

من این سریال را دوست داشتم، به شما میگویم چرا.
به شخصه همیشه طرفدار بزرگ فیلم بودم تا سریال، چون میخواستم کوتاه و فشرده به آنچه میخواهد بگوید برسم و بروم، هدفم از دیدن فیلم دیدن دنیایی جدید و حرف هایی جدید و سرگرمی بود، اما وقتی پای فیلم هایی وسط می آمد که باید بیشتر حرف میزد، بیشتر بحث میکرد، بیشتر کاراکترها را درگیر میکرد حس خلا میکردم، چون در فیلم آنقدر جای شخصیت پردازی ندارید، این بود که بعدها طرفدار سریال شدم، چون وقت کافی برای شخصیت پردازی دارید. اما بیشتر سریال های هالیوود، مخصوصا آنها که کمدی هستند و مخصوصا آنها که کمدی سیاه و کمی رئال هستند سعی میکنند تا در کمدی موقعیت باقی بمانند، صحنه هایی خنده دار از موقعیت هایی لحظه ای و کمیک، به هر حال هالیوود است و "ریت" حرف اول میزند. جامعه خسته، حوصله حرف جدی ندارد. میخواهد آخر شب بخندد و فردا در چرخ اقتصاد بچرخد و بیگاری اش حکومت را به حرکت در آورد.

اما رامی، رامی در شخصیت پردازی حرف ندارد، کافی است قسمتی که مربوط به مادر رامی است دوباره نگاه کنید، یکی از بهترین شخصیت پردازی های سریال های امریکائی این چند وقت، خبری از زن قوی و قدرتمند و سوپرهیرو همیشگی نیست، مادری است با همه روزمرگی های بیهوده و تکراری ملال آورش، که میخواهد بهتر باشد، سرحال باشد، به مانند جوانی اش دلربا باشد، اما آنقدر در وظیقه مادری اش در این چند وقت غرق شده که از جامعه جدا افتاده، چقدر این قسمت دوست داشتنی بود، چقدر ما این ور دنیایی ها با آن حس خوبی پیدا میکنیم، مادری که در جوانی بهترین و دلربا و باهوشترین بوده، اما محیط خانوادگی او را تبدیل به یک ملال تکراری ساده میکند، جدا از تمام شعارهای اگزجره فمنیستی، این قسمت بهترین تصویر از یک زن واقعی بود.

این سریال خوب است، عالی است و در لحظه هایی شاهکار.
میدانید چرا؟ چون مانند بیشتر هالیوود کپی نیست، شاید در فرم کپی باشد، اما محتوایی اصیل دارد، چون زندگی بازیگر و کارگردان سریال اصیل است، چون زندگی هرکدام از ما میتواند اصیل باشد، اگر خوب آنرا پرداخت کنید و جائی از آنرا ببینید که دور از روزمرگی همیشگی است.

دو قسمت پایانی سریال به نظرم بهترین جای آن بود، بدون اسپویل میگویم، سریال جائی تمام می شود که باید تمام شود. کاش فصل دومی در کار نباشد، چون میدانم در دام کلیشه و ریت و پرکردن زمان می افتد. به نظرم آنچه باید گفته میشد گفته شد. چه خوب که در بهترین جای آن بماند و در خاطره ها حک شود.

رامی،
سریالی است برای تسکین درد مهاجرین از وطن رانده و نوشدارویی برای آنها که قصد رفتن دارند، باید این سریال را دید، ما مخصوصا، ما که در این وطن خویش غریبیم، رامی یک کمدی است، اما کمدی که شما را روزها به فکر میبرد، میخنداند تا راحت تر، درد بودن خود را تحمل کنید.

رامی را ببینید.

[kingnessi]

قسمت اول

۱. این خوش سبیله کِرِ خودمه

۲. فقط سکانس تو ماشین

۳. ترجمه مهدی خوبه، به تلفظ و املای صحیح کلمه Masturbation توجه کنید. دمت گرم میتی

[kingnessi]

قسمت پنجم: Do the Ramadan

۱. عمو نسیم عشقه
۲. نظافتچی مسجد فیلسوف درجه یکی بود، بخصوص داستانش درمورد اون خط سفید و اینا
۳. قسمت چهارم عالی بود. هم منطقش رو دوست داشتم هم داستان شخصی رامی.
۴. قسمت پنجم تا الان بهترین قسمت سریال بوده، خیلی دقیق و به شدت واقعی تونست موضوع رو نمایش بده و البته همزمان کمیک هم بود.
۵. شخصیت پردازی سریال حرف نداره، حتی استیو هم قشنگ پرداخته شده و تنها وسیله ای واسه خندیدن مخاطب نیست.
۶. فقط اونجا که به رامی گفتن تو بوی پ.و.ر.ن میدی

[kingnessi]

قسمت هفتم: (Ne me quitte pas (Don't leave me

بهترین قسمت سریال تا الان (جای قسمت پنجم رو گرفت) و یکی از بهترین اپیزودهای سریالی که توی چند سال اخیر دیدم.

غمی که توی این قسمت بود اونقدر سنگین بود که نمیشه توصیفش کرد. چه داستان درست و دقیقی و چه پرداخت واقعی و زیبایی. چقدر شبیه به زندگی همه مادرها و صدالبته مادرهای ایرانی...

این قسمت و قسمت قبلی بدون اضافه کاری، بدون ادا و اطوارهای فمنیستی و به قول میکادو "جدا از تمام شعارهای اگزجره فمنیستی" چقدر زیبا رنج کشیدن زنان تو جامعه رو نشون داد و اینکه چقدر ما مردها تو این رنج مقصریم و چقدر بی توجه و بی ملاحظه ایم.

عالی بود آقا، عالی.


پ ن: رفیقی میگفت: چیزی به عنوان جوامع مردسالار وجود نداره، ما توی دنیایی زندگی میکنیم که قدرِ زن ها رو نمیدونه همین.

[kingnessi]

پایان فصل

دو قسمت پایانی خیلی خوب بودن. سوال مهمی که شاید جوابی هم براش وجود نداشته باشه، اینکه چقدر خودم رو میشناسم و دقیقا دارم چکار میکنم.
سوال در مورد اونها که رفتن و اونهایی که موندن. در مورد چرایی رفتن و چرایی موندن و اینکه آیا واقعا این انتخاب ما رو به جواب هایی که میخوایم میرسونه.

۱. بی انتهایی و بی جوابی که توی این دو قسمت روش تاکید شد، رو دوست داشتم. شاید اصلا جوابی برای سوال ما وجود نداره.
۲. اون سکانس حلقه دعا شاید به نظر خیلی ها مسخره باشه ولی به عنوان کسی که توی این مراسم شرکت کردم هیچوقت اون حس رو فراموش نخواهم کرد. اگر جایی هستین که این مراسم ها برگزار میشه امتحانش کنید، ضرری نداره.
۳. نظرات سیاسی و برداشت های این دو قسمت خیلی آشنا و به شدت غم انگیز بود.

این سریال رو حتما ببینید، لازمه.
مهدی دمت گرم