I dont care how long I gonna live. whether it's in a week or twenty years, there's horrible pain and sadness ahead
متأسفانه قسمت آخر مونده بود ، وقت نمیشد ببینم . اگه این فصل از فصل اول بهتر نباشه ، بدتر نیست . این که قرار بود دیگه جیمز نورتون و تامی لی رویس ، زیاد نقشی توی داستان نداشته باشه خیلی برای خود من ضدحال بود ولی توی هر قسمت 30 ثانیه میومد و توی همون سی ثانیه کارـشو میکرد و میرفت و یه حالی هم به بیننده میداد :دی داستان خوبی هم داشت انصافاً ؛ اون طبیعی بودن ـشو حفظ کرده بود و بازیگرهای جدید خوبی هم اضافه کرده بود . یکی از ویژگیهای این سریال اینه که در عین آروم بودن ، جذابیت ـشو از دست نمیده ، که این موضوع هم به توانایی عوامل بر میگرده ، هم به فضای سریال که در عین حال هم کمی تاریک ـه ، هم کمی امیدوارکننده ، چون چیزهای زیادی هم مخصوصاً به جوونها یاد میده ؛ و ویژگی دیگه اینه که بازیگرها با دقت انتخاب شدن ، توی سریالهای امروزی ، کم پیش میاد همهی بازیگرها بهخوبی انتخاب شده باشن ، ولی توی هپـیولـی به همراه نقش اول ، باقی نقشها هم فوقالعاده هستند . مخصوصاً قاتل این فصل که خیلی آدم معمولیای بود و همین به جذابیت ـش اضافه کرده بود ، با کوچکترین روزنهی امید ، توی پوست خودش نمیگنجید و با کوچکترین وضعیت بد ، اضطراب از سر و صورت و چشمها و حالت دهن و گلوش . . . میبارید [ البته من از قبل با این بازیگر آشنایی داشتم ؛ توی کریمزون فیلد هم فوقالعاده بود ]
مثل فصل اول 10/10