من از مالیک فقط دوتا فیلم دیدم، اولیش درخت زندگی بود و دومی هم به سوی شگفتی. با دیدن این دو فیلم متوجه ی سبک خاص فیلم های مالیک شدم. فیلم هایی که با کمک موسیقی بی نظیر و تصویربرداری خیره کننده تبدیل به شاهکارهایی در سینما شدن. فیلم هایی که هر یک از کادر ها یک اثر هنریه و تا ساعت ها میشه بهش خیره شد و لذت برد. (نمونه اش رو بالای مطلبم گذاشتم، از این تصاویر کم نداره این فیلم) واقعا یه هنرمنده این مرد. و مطمئنا دنبال بقیه فیلم هاش هم میرم.
بیشتر تصاویر از ارتفاع پایین گرفته شده، سکانس هایی که بازیگر درش داره 90 درصد سکانس دوربین زیر کمر بازیگر قرار داره که به نظرم خیلی قشنگه و یه دید متفاوت و زیبایی به ما میده. در 10درصد بقیه هم دوربین بین بازیگرها سرگردونه و کلوز اپ های بی نظیری میگیره. تو بیشتر کادرها نور زیادی وجود داره که بیشتر حاصل از نور خورشیده و بازهم به جنبه ی بصری فیلم کمک زیادی کرده. این دو عنصر کمک زیادی کرده، طوری که تونسته یه داستان کلیشه ای رو به این زیبایی دربیاره. فیلم داستان ساده و کلیشه ای داره، یه مرد با یه زن اشنا میشه، تصمیم به ازدواج میگیرند، مشکل پیش میاد، مرد به یکی از دوست د*خترهای قبلی اش برمیخوره، بعد دختر برمیگرده، ازدواج میکنند و اخر سر طلاق میگیرند. به نظر من تو این فیلم نحوه ی پرداخت داستان مهمه. کارگردان فقط دنبال یه بهونه بوده تا بتونه یه شاهکار هنری دیگه خلق کنه.
بازی های فیلم هم خوب بود، بن افلک با اون چهره ی سنگی و یخش به خوبی به نقش میومد (چه دست های گنده ای داره) و بازیگر زن فیلم هم عالی بازی کرده بود. اون شور و شادی که در حرکت و بازی اش وجود داشت بی نظیر بود. و تقابل این دو کاراکتر که دو سر یه ماجرای عشقی بودند رو به کارگردانی بینظیر مالیک اضافه کنید، چیزیی کمتر از یه فیلم عالی از اون طرف درنمیاد. از وقتی که برای فیلم گذاشتم لذت زیادی بردم و پیشنهاد میکنم این لذت رو از خودتون نگیرید.
میخواستم 9 بدم، اما به دلایلی 8.5 میدم