Ilo Ilo 2013 : "تري" تمام زندگيش حتي تنها فرزندش رو به خواهرش سپرده تا توي سنگاپور با "خدمتكاري" يه خانوادهي پرمشغله و سر و كله زدن با "مادر" حسود و شكاك و پسر زبون نفهم
(جاله) اين خانواده، كسب درآمد كنه و با يه مختصر "سرمايه" دوباره به كشورش برگرده ...
موضوع ساده است: واقعيتش Ilo Ilo بيشتر از اينكه قصه داشته باشه "موضوع" داره موضوعش هم فقط "تري" نيست "جاله" همون پسر زبون نفهم هم هست يا ميشه گفت همهي پسرهاي آپارتمانيست كه بدون پدر و مادر بزرگ ميشوند و تري مخفف تريساها
(زنان خدمتكار) رو بيشتر از مادر خودشون دوست دارند. اين از توصيف موضوعي كه به بلندي يه فيلم سينمايي تبديل شده حالا چقدر ميشه به اين "سينما" گفت دقيق نميدونم. گاهي اوقات
(ديگه اينقدر وضع خرابه به گاهي اوقات هم رضايت دادم.) بايد براي مفاهيم و موضوعات "قصه" ساخت نه عين اون چيزي كه هست رو شرح داد "سينما" محفل همانديشي و ستون اجتماعي روزنامه يا هفتهنامه نيست.
اگه فيلمهاي
Edward Yang يا فيلمهاي "
Hirokazu Koreeda"
(كارگردان Still Walking) ديده باشيد بعد از پايان اين فيلم خستهكنندهي متوسط جشنوارهايي اصلا از امتياز و اعتبارش تعجب نميكنيد "منتقدين" و داوران اروپايي يه سوگلي ديگه دقيقا با همان ويژگيهاي تكراري پيدا كردن. البته اين فيلم يه امتياز مثبت ديگه هم داره اونم اينكه مزين شده به "زبان بينالمللي"!
(انگليسي) و تمام شخصيتهاي فيلم بيربط و باربط انگليسي تكلم ميكنند حتي خدمتكار فليپيني در كشور سنگاپور ... خلاصه اينكه زبان فيلم به طرز خيلي "خودآگاه"ي بيگانه است.
امتياز:
5
Oasis 2002 : هونگ – جونگدو عاشق گونگجو ميشه ولي خب "ليلي" اين داستان عاشقانه يه فرق اساسي با بقيه داره كه "مجنون" قصهي ما رو هم خاصتر از "مجنون"هايي ميكنه كه تا به حال داستانهاش رو شنيديد يا خونديد فعلا در همین هم بدونید که "گونگجو" چندان زیبا نیست و جونگدو هم تازه يه شب و یک روز و نصفیه که از زندان آزاد شده ...
يه عاشقانه و شاعرانهي بيزرق و برق مشابه فيلمهاي جريانساز "دگما 95"
(با همون ويژگيهاي منحصر به فرد و تكونهاي دوربين و بازيگرهاي بيآرايش ساده با كمترين هزينه) »» (+) اين بيزرق و برقي و سادگي هم ميتونه خوب باشه هم بد هم ميتونه يه سري رو بخاطر بازي فوقالعادهي بازيگران و فضاي واقعي فيلم مجذوب كنه هم يه بعضيها رو "فراري" بده. تازه اين رو بايد در كنار "درك" فيلم گذاشت كه چقدر ميشه اين عاشقانهي نامتعارف رو درك كرد از يه طرف خيلي "رويايي"ه از طرف ديگه خيلي "واقعي"ه!
(بخصوص پايانش).
به هر حال هركسي كه به سينماي كره علاقهمنده حتما بايد طعم تلخ و شيرين اين فيلم عاشقانه رو بچشه. محبوب من نيست و به نظرم نميرسه يه روزي به كسي پيشنهاد بكنم كه همچين فيلمي رو ببينه ولي خب بعضي اوقات فقط بايد "تماشا" كرد.
امتياز:
6