I dont care how long I gonna live. whether it's in a week or twenty years, there's horrible pain and sadness ahead
قسمت اول فصل جدید از خندهدارترین قسمتهای کُل سریال بود و همچنان عجیبه که توی فصل دورقمی چطوری دارن اینقدر خوب پیش میرن.
قضیۀ اتاق چارلی وْ خوابیدنش با فرانک، تا قضیۀ تورم وْ متورمشدن، و Nut وْ Blow. حتی رقص معروف سوئیتدی رو هم داشت
قسمت اول و دوم
عجب شروعی بود. بخصوص قسمت اول.
عجب فیلمنامه ای داشت این قسمت اول، تورم تو سیستم سرمایه داری
فرانک فوق العاده بود تو این دو قسمت.
اون داستان بادوم زمینی که دیگی هیچی.
قسمت دوم به پای اولی نرسید (به قول هومن قسمت اولِ این فصل از بهترین های کل سریاله) ولی آخرش حرف نداشت.
دو قسمت بیشتر نیومده ولی بیشتر از یک فصلِ کامل خیلی از سیتکاما موقعیت خنده دار دیدیم.
پ ن1: هوموفوبیک جوک
پ ن2: با تشکر از هومن برای اشاره به رقص.
پ ن3: خواهرای چارلی
پ ن4: چقدر چارلی زد تو سرش ولی مک هیچی نفهمید (اون سکانسِ ملاقات با عمو "دونالد مک دونالد" خیلی عالی نوشته شده بود.)
پ ن5: بعد از 15 فصل فهمیدیم آپارتمان چارلی هم توالت داره هم یه اتاق اضافه
پ ن6: فقط به دیالوگای فرانک کنار ساحل دقت کنید.
پ ن7: فرانک کل ساختمونو خریده تا دیگه دخترش نیاد ازش واسه اجاره پول بگیره
.....
قسمت سوم
این اپیزود همه چی داشت؛ فرانک یه پرنده رو کشت و جنازه شو پرت کرد زیر میز، از آخر عاقبت اون میمونِ پلید با خبر شدیم، کریکت هم اومد و اون سکانس پایانیش حرف نداشت واقعا
عمو جک و دستای جادوییش رو هم دیدیم
دنیس همه ویژگی های قاتلای زنجیره ای رو داره.
این قسمت فرانک کمرنگ بود، البته اون سکانس شیرموز و قتلش عالی دراومده بود.
چیزی که شاید کمتر بهش توجه میکنیم چون بعد از 16 فصل دیگه برامون عادی شده، اینه که چقدر گروه بازیگری خوبن و چقدر عالی بازی میکنن.
قسمت سوم
سکانس اولش از بهترین سکانسای کل سریال بود. از جمله ی دی تا آخرین جمله فرانک
اصرار عمو جک به اسکرین شات گرفتن از اون بچه، جمله ی بعدیش
هیچ سریالی نمیتونه اینارو بگه و قسر در بره غیر از فیلی؛ جک از این ماشین بستنی فروشا گرفته (که خودش نشونه س) بعد توش بستنی نیست. یا اون دیالوگش به چارلی: "تو یادت نمیاد"
دی این قسمت چشمنواز بود، فقط اونجا که مک بهش گفت تو 60 سالته
عنوان قسمت گمراه کننده بود، بقیه شم همینطور. اصلا انتظار اون پایان رو نداشتم.
پ ن1: آنال بیدز
پ ن2: SINNED system
پ ن3: لول نفهم بودنِ مک خیلی بالاست، خیلی بالاتر از بقیه
پ ن4: وای فای رو قطع کنید
چقدر گنگ پیر شدن هر بار مک رو که نشون میدن واقعا کرک و پرم میریزه.
فصل خیلی خوبی رو داریم میبینیم و دلمون تنگ شده بود خدایی..
پی.اس: امیدوارم فصل جدید curb your enthusiasm هم همینطوری بیاد و سوپرایزمون کنه.
قسمت پنجم
این قسمت ساخته شده برای اون سکانس برایان کرانستون/مستر مالکوم
اینکه گنگ اصلا اطلاعی از بریکینگ بد نداشت و کرانستون رو به خاطر مالکوم به یاد میارن عالی بود. و واقعا مالکوم از اون شوهایی بود که بازی رو عوض کرد و واقعا هم چیزی کم از بریکینگ بد نداره.
اما کلا اپیزود داستان آنچنانی ای نداشت و فقط میخواستن همون سکانس رو بگیرن؛ یه جور ادای احترامی بود به دو تا بازیگر. یه جاهاییش هوشمندانه بود (مثل رابطه ی کرانستون/پال) ولی در مجموع داستانی نداشتیم.
پ ن1: اونجا که دی ادای تونی دنزا رو دراورد
پ ن2: غذا خوردنِ فرانک همیشه جذابه.
پ ن3: اینی که فرانک درباره کارکردِ هواپیماش گفت واقعیه، سرچ کنید. واسه فرار مالیاتی
پ ن4: شات آپ دی.
تماشای این سریال برای اهالی قدیمی سایت و همچنین اونایی که مثل من دلشون لک میزنه برای یه کمدی "اولد اسکول" با همون تم قدیمی، مثل جرعه آبی تو بیابون میمونه
هر چند که ما عادت داریم فیلی رو با کیفیتی حتی پایین تر از 480p بیاد بیاریم و این زرق و برق فصول اخیرش خییلی خیلی فاصله گرفته با اون فیلیه ده فصل اول اما خب بازم فیلیه و دیدن گنگ کنار هم به هر شکل و شمایلی برای من شخصا ذوق داره.
دم میلاد @Milad eMJey گرم که پرچم رو نگه داشته با اینکه گمونم سایت نمیاد اما زیرنویس سریال رو با همون فرمت همیشگیه بچه ها میزنه و اپلود میکنه ... 16 فصل از این سریال توسط سایت ما و بچه های خفنش ترجمه شده! به زبون آوردنش هم آسون نیست ...
پایان
کاش همه میتونستن از سیستمِ دنیس استفاده کنن.
دو قسمت قبلی هم خوب بودن ولی قسمت آخر عالی بود.
این فصل هم طبق همون فرمول قدیمی جلو رفت و غافلگیری ای نداشتیم، فرمولی که همیشه جوابه.
چند فصلی یه بار سر بزنگاه گنک با یه تغییرِ باحال غافلگیرمون میکنه (مث فصل قبل) و بعدش دوباره برمیگردیم سراغ روال قدیمی. روندی که امیدوارم تا ابد ادامه پیدا کنه
همچنان استاندارد ها رو سریال حفظ میکنه
درسته که مثل قبل متریال نابی برای داستان نداریم و یکجورایی تاریخ مصرف خیلی از شخصیت های فرعی و داستان ها گذشته ولی بازم شیمی خاصی که بین کاراکتر ها هست سریال رو میکشونه بالا.
با این ریتم و با فرمولی که سریال توی چند فصل اخیر پیدا کرده تا مدت های زیادی سریال میتونه ادامه پیدا کنه و ما هم نگاه کنیم و لذت ببریم اما هیچوقت به پای دهه اول طلاییش نخواهد رسید