(The Office (US |یکی از بهترین سیتکام های تاریخ [معرفی جامع سریال+لحظات به یادماندنی]

[Luca Brasi]

پتج تا سیتکام آمریکایی داریم که مشهورترین ها و البته طولانی ترین ها حساب میشن و دائم بین طرفدارهاشون بحثه که کدوم بهترینه:
فرندز، بیگ بنگ، ساینفیلد، هاو آی مت یور مادر و آفیس.

من این مجموعه رو با فرندز شروع کردم و با آفیس تموم کردم و حالا اگه بخوام نظری بدم، باید بگم بهترین سریال از بین این پنج سیتکام به نظر من آفیسه. دلایل مشخصی هم برای من داره. هر چهار عنوان دیگه بعد از چند فصل دچار افت محسوسی میشن و از نظر داستانی و شوخی به شدت کم میارن، اما آفیس اینجوری نیست. برای مثال اگه رابطه عاشقانه پم و جیم رو در نظر بگیریم، میبینیم که تقریبا تو هر فصل بالا و پایین خاص خودش رو داره و به موازات سریال از دوستی عادی تا عاشق شدن و ازدواج و بچه دار شدن و در نهایت هم خطرات جدایی پیش میره. تو اون 4 تا سیتکام دیگه هم ما رابطه های عاشقانه رو داریم که بار اصلی داستان رو به دوش میکشن و اگه دیده باشید خیلی خوب میدونید که بعد از چند تا فصل ابتدایی به چه سطحی از ابتذال کشیده میشن.

برعکس 4 تا سریال دیگه که شاید هفتاد درصد شوخی هاشون ج ن س ی باشه، این مقدار برای آفیس اگه کمتر از 50 درصد نباشه، حداقل 50-50ه. این نکته رو وقتی میشه نقطه قوت دونست که بدونیم تیم نویسندگان دستش رو برای شوخی های دیگه باز میذاره و به بهترین شکل هم از این موضوع استفاده میکنه تا باز هم سریال به لودگی و مسخره بازی های ج ن س ی نکشه و به قولی برای خندوندن مخاطبش به دست و پاش نیفته.

یه بار هم قبلا به این موضوع اشاره کرده بودم که تو آفیس تعداد زیادی شخصیت کمیک داریم که هر کدوم ویژگی های خاص خودشون رو دارن و اغراق نکردم اگه بگم از روی هر کدوم میشه یه اسپین آف ساخت. ما این تعداد از شخصیت های مختلف و شخصیت پردازی مناسب رو تو هیچ کدوم از 4 سیتکام دیگه نداریم.

آفیس تو فصل هفتم با ستاره خودش خداحافظی میکنه، ولی دو فصل به خوبی ادامه میده. فقط برای یه لحظه فرندز رو بدون جویی، بیگ بنگ رو بدون شلدون، ساینفیلد رو بدون کریمر و هاو آی رو بدون بارنی تصور کنید. فکر میکنم حتی تصورش هم شدنی نیست. ولی آفیس این جسارت رو به خرج میده و نظر شخصیم اینه که به خوبی هم از پس انجام کار برمیاد.

به این دلایل میشه چند تا مورد دیگه هم اضافه کرد، ولی خب کی میخواد تایپشون کنه؛ فلذا در همین جا پست رو می بندم.

حالا که پنج تن آل سیتکام رو تموم کردم، فرصتی پیدا بشه میرم سراغ سیتکام های کوتاه تر و به خصوص سیتکام های بریتیش. اینم بگم که سر دلم نمونه. دوستی داشتم که عاشق هاو آی مت یور مادر بود. این سریال رو خدا میدونست و به قول خودش هر قسمتش رو عین دارو برای مواقعی تجویر می کرد که حالش بده. دو سه سال بود که این سیتکام تموم شده بود و این رفیق ما همچنان دلش نمیومد حتی استارت تماشای فصل آخر رو بزنه. حقیقت هم همینه. با اختلاف تلخ ترین خداحافظی بین سریال ها، خداحافظی با سیتکام هاست. نزدیک یه سال هر شب یه قسمت تماشا می کنی و تو قسمت آخر عین این میمونه که داری برای آخرین بار دوستات رو میبینی. هر چقدر که تو فصل های آخر باهاشون خندیدی، قسمت آخر دلت میگیره. حالا اگه با پخش ببینی که میشه در رفتن جان از بدن ... خلاصه که خداحافظی با سیتکام ها بسیار سخت و طاقت فرساست.

قبل از هرچيزي برگه برنده ي آفيس : استيو كارل ـه نميدونم حسين چنتا فيلم و مصاحبه ازش ديدي ولي اين لعنتي ميتونه معمولي ترين و كليشه اي ترين مسائل و اتفاقات رو بقدري خنده دار تعريف | اجرا كنه كه مخاطب از خنده زمينو گاز بگيره حالا نكته ي جالب اينكه اين مورد (البته نه به اين وسعت) براي اكثر كاراكتر ها صادق ـه يعني بيشتر بازيگراي آفيس قبل اينكه بازيگراي بامزه اي باشن ادماي بامزه اي هستند چيزي كه تو خيلي از سيتكام هاي ديگه نيست! ( يعني اگه طرفو خارج از نقشش ببيني اونقدر بانمكي و جذابيت نداره بعضي هاشون كه خيلي نچسبن اصن ) مورد بعدي ابتكار سازنده ها تو شوخي ها است ؛ سينفلد خودش يه دفتر مشقي براي فرندز بود بعد خود فرندز شد يه دايرة المعارف براي سيتكام هاي بعد خودش ( بخصوص بيگ بنگ و آشنايي با مادر) بخاطر همينكه شوخي ها و موقعيت ها هرچقدر كه خنده داره اما اكثرا اسكي از رو دست همديگه است چيزي كه تو آفيس اصلا نيست بهمين علت هر دفعه كه آفيس رو ميبيني برات تازگي داره ( مشابه اين مورد تو بروكلين نه نه هم هست) در نهايت روابط بين كاراكتر ها است كه خودت اشاره كردي ؛ با اينكه من خودم فرندز و بيگ بنگ خيلي دوست دارم اما روابط بين شخصيت ها بخصوص تو روابط عاطفي از يجايي به بعد ديگه گندش در مياد قهر ؛ آشتي | آشتي ؛ آشتي | قهر ؛ قهر اين الگوريتم روابط عاطفي كاراكترهاي اين سريال ها است كه رو مخ ترينش راس و ريچل تو فرندز بودند! بعد لنرد و پني تو بيگ بنگ متاسفانه ديگه دوره سيتكام هاي خوب خيلي وقت به پايان رسيده منقرض شده ؛ كمدين هاي خوب پا به سن گذاشتن و ديگه اون انرژي جوني رو ندارن كمدين هاي نسل جديد هم خيلي خيلي كم پيش مياد مثل استعداد هاي قديمي باشن