نمیدونم خاصیت این انیمیشن های لعنتی چیه. کافیه عکس پوسترشون رو ببینی تا ریز به ریز فیلم یادت بیاد. از شخصیت ها و داستان تا شرایط روحی و روانی هنگام تماشا کردن
یادش بخیر یه زمانی یکی رو دوست داشتم و تو اون حال و هوا آپ رو دیدم. اون موسیقی همه چی تموم و اون سکانس های اول فیلم که مرد و زن به معنای واقعی کلمه به پای هم پیر شدن. بعدش هم که خوردم زمین وال ای رو نگاه کردم. سکانسی که وال ای افتاده بود تو یه چرخ دنده تا ایو موفق بشه ...
یاد نامه نگاری های ماری و مکس بخیر. اصلا فکر نمی کردم وقتی شروعش کنم تا آخر محو تماشای چند تا شخصیت خمیری و نامه های سادشون میشم ... از توی استوری چیزی نگم بهتره که هر قسمتش خاطرات خودشو داره. این بین باید به کوکو هم اشاره کنم که چند ماه پیش دیدمش و واقعا سورپرایزم کرد
روی هم رفته دنیای انیمه و انیمیشن شیرینی و جذابیت هایی داره که تو هیچ فیلم و سریالی پیدا نمیشه
ممنون از تاپیک و یادآوری کلی خاطره