آخرین فیلمی که دیدم | قوانین در پست اول

[Moh3eN]

دوستانی که خوره ی فیلم هستن میتونن توی این تاپیک آخرین فیلم ـی که دیدن رو معرفی کنن .
چیزی که مهم هست توی این تاپیک نظر شما در مورد اون فیلم هست، نه نقد یا معرفی کپی شده از جای دیگه و فلان منتقد.
شاید یه فیلم از نظر اکثریت خوب یا بد باشه ولی شما نظر متفاوتی نسبت به اون فیلم داشته باشید . ما توی این تاپیک قراره تظر و برداشت شخصی "شما" از فیلم رو بدونیم . اگر در کنار مطلب خودتون و جهتِ کامل تر شدن پستتون هم از نقدِ سایت های معتبر دیگه استفاده کنین مشکلی نداره .

برای هر چه کامل تر شدن و بهبود روند تاپیک یه سری قوانین و نکته هایی لحاظ شده که باید زحمت بکشید و در پست های معرفی خودتون لحاظ کنید .

• اسم لاتینِ فیلمِ موردنظر رو حتما ذکر کنید و صرفا به گذاشتن عکس اکتفا نکنید که بعدا از طریق "جستجو" بشه راحت تر بهش دسترسی پیدا کرد .
  
  
• گذاشتن عکس یا پوستر از فیلم (ترجیحا پوستر فیلم) علاوه بر زیبایی پستِ شما، به معرفی بهتر فیلم به کاربرا هم کمک میکنه . فقط هنگام گذاشتن عکس به دو نکته توجه کنید:
  
• اول اینکه از عکس های با سایز و حجم معقول استفاده کنید. و بعد اینکه عکس مربوطه رو در گالری عکس اختصاصی سایت آپلود کنید که در آینده با مشکلاتی از قبیل پاک شدن عکس ها روبرو نشیم. در صورتی که سایز تصویرتون بزرگ بود حتما تصویر بندانگشتی مخصوص انجمن رو استفاده کنید (Thumbnail for Forum)
  
  
• حتما لینک مربوط به صفحه ی IMDB اون فیلم رو هم در پستتون قرار بدید .
  
  
• حتما توضیحی درباره ی فیلم و داستانش بدید (استفاده از خلاصه داستان های موجود در نت خلاف مقرراتِ تاپیک هست).
  
  
• نظر شخصی خودتون رو درباره ی فیلم بنویسید، نه نظر بقیه ی افراد یا منتقدها رو .
  
  
• طبیعتا متن های نیم خطی با این محتوا که خوب بود/خوشم اومد/ حتما ببینید یا.... اسپم محسوب شده و پست بایگانی خواهد شد .
  
• اگر توی متنتون بخش مهمی از فیلم و یا پایان اون رو بیان میکنید حتما و حتما از تگ اسپویلر() استفاده کنید .
  
• و در آخر اینکه نمره و امتیاز خودتون به فیلم (از ۱۰ امتیاز) رو اعلام کنید.
  
  
• لطفا از درخواست و قرار دادن لینک دانلود در تاپیک خود داری نمایید.

امیدوارم با مشارکت همه ی کاربرا و رعایت نکات بالا شاهدِ تاپیک کامل و منظم و پر رونقی باشیم که بتونه به کاربرای عزیز برای انتخاب فیلم موردنظرشون کمک کنه .




با تشکر .
تیم مدیریت انجمن/ سینما

[فرزان]

First Reformed رو دیدم.فیلم مزخرفی بود .
این فیلم دقیقا یه کپی هستش از یه فیلم مزخرف دیگه یعنی Taxi Driver اسکورسزی .
فرقی که دارن اینه که اونجا ما یه راننده تاکسی داشتیم که یهو شور حسینی ورش داشت و تصمیم گرفت علیه رذایل قیام کنه ، اینجا در عوض یه کشیش داریم که اون رو شور حسینی برمیداره و علیه آلوده کننده های محیط زیست قیام میکنه . شعار زده گی رو هر دوی این فیلم ها به حد کمال میرسونن .
. بازی Ethan Hawke هم مثل تمام فیلمای قبلیشه ; تکراری و معمولی.

این فیلم رو اگه دیدین بعدش این عبارت رو در یوتیوب سرچ کنید و ویدیو مربوطه رو ببینید :
George Carlin -The planet is fine , the people are f***ed

[عبدالله]

حیف و دو صد حیف. چی میتونست بشه، چی شد... برخلاف نظراتی که شنیده بودم، فیلم Bohemian Rhapsody نه برای طرفداران کوئین فیلم خوبیه نه برای کسایی که شناختی از کوئین ندارن. اگر طرفدار کوئین هستید که خب قطعا تحریف‌های داخل فیلم حالتون رو میگیره و شاید هم عصبانیتون کنه، مثلا برای دراماتیزه تر شدن فیلم، تشخیص ایدز فِرِدی رو گذاشتن قبل کنسرت Live Aid! درحالی که خودش یه سال بعد میفهمه. خب چون فیلم بیوگرافی هست، این عملا یعنی دروغ گویی! یعنی کلاه گذاشتن سر مخاطب اگر طرفدار کوئین هم نیستید که خب از همون نیمچه نوستالژی بازی و سوء استفاده از آهنگ‌های کوئین (درست شنیدید، سوء استفاده) محروم هستید. تنها نقطه قوت فیلم (بجز نیمچه بازی رامی مالک) دقیقا همون آهنگ های کوئین هستش (چیزی که هیچ ربطی به سازنده های اثر نداره) و به همین خاطر بنظرم این دیگه اسمش استفاده نیست، سوءاستفاده است. تازه همین سوءاستفاده هم چقدر بد انجام شده، فیلم تماما آهنگه، حتی یه لحظه هم (ببخشید البته) خفه نمیشه. دو ثانیه سکوت نداریم، آهنگ‌ها باسن به باسن همدیگه پخش میشن. مخصوصا اوایل فیلم استفاده از آهنگ ها طوری هست که بنظرم اومد قشنگ با زور سعی کردن همه آهنگ های خوب کوئین رو جا کنن (بخوانید بزور بچپانند!) از ضعف های فیلمنامه، بجز دروغ‌گویی، شخصیت پردازیه. شخصیت پردازی ورای فاجعه است... کاراکتر جیم که یکی از افراد مهم تو زندگی فردی بوده، عملا از مقوا هم بدتره. یهو در خونه اش رو میزنه میگه میدونی چند تا جیم هاتنز تو لندن هست؟ بدو بیا بریم کنسرت، که فقط چندجا به دوربین لبخند بزنی! به همه اینا آشنا نبودن سازنده با مقدمات صدا در کنسرت هم اضافه کنید (که برای فیلمی که در مورد بیوگرافی یه گروه موسیقی هست عملا زشته)، تو کنسرت Live Aid طرف میاد صدای مستر رو یه اُردر بالا میبره (یعنی ایجاد نویز وحشتناک) اما هیچی به هیچی بعد جالبه همه هم از کارگردانی سینگر تعریف و تمجید میکنن و براش دست میزنن. چرا چون روی پوستر و تو تیتراژ فیلم نوشته کارگردان برایان سینگر. هیچکس نمیاد بگه آقا، اصلا سینگر رو اخراج کردن از فیلم. پایان بندی و کل پست پروداکت و غیره اصلا زیر نظر سینگر نبوده... بخاطر قوانین انجمن کارگردانان امریکا مجبور شدن فقط اسم سینگر رو بیارن. وگرنه خیلی اتفاقات بخاطر دکستر فلچره. امتیاز من به فیلم 5.8 از 10

[mahdi206]

خلاصه داستان : یه پدر مجرد که به تازگی همسرش رو از دست داده ، با دختر نوجوونش زندگی میکنه ... یه آخر هفته دخترش خونه نمیاد و بعد از اینکه نمیتونه پیداش کنه ، پلیس رو در جریان گم شدن دخترش قرار میده و سعی میکنه با بررسی لپتاپ شخصی دختر بفهمه که چه اتفاقی افتاده که ...

Searching در نگاه اول به نظر میرسه فیلم خوبی باشه ولی هر چی فیلم بیشتر جلو میره متوجه میشیم اشتباه کردیم ، Searching فیلم خوبی نیست بلکه یه شاهکار سینماییه بعد از فیلم درخشان Get Out توی یکی دو سال گذشته هیچ فیلم دیگه ای نتونسته بود اینقدر غافلگیر کننده و جذاب باشه برام ... چرخش های داستانی فیلم اون رو نه تنها به عنوان بهترین تریلر اکشن امسال بلکه به عنوان یکی از بهترین عناوین سال مطرح میکنه شروع فیلم خیلی جالبه ، اینکه میشه زندگی یک فرد و یا خانواده رو از طریق تاریخچه عملکرد و مراودات اینترنتی و مجازیشون دنبال و مرور کرد ، هم میتونه چیز خوبی باشه و هم در عین حال یه نشونه نگران کننده و ترسناک ... اینکه ما تا چه اندازه وابسته به تکنولوژی هستیم و تا کجا این وابستگی میتونه پیش بره ... و سوال اصلی و مهم فیلم اینجاست ، تا چه اندازه میشه به شخصیت های مجازی افراد اعتماد کرد ... توی این فیلم ، پدر زندگی دخترش رو از طریق تکنولوژی میشناسه و تقریبا تمام صحبت ها و مراوده هاشون توی فضای مجازی اتفاق میوفته ، اینجاست که با یه اتفاق ورق برمیگرده و پدر میفهمه که نه تنها هیچی از زندگی دخترش نمیدونه بلکه امکان داره اتفاق ترسناکی هم در کمین دختر و خانوادش باشه البته قصه دو وجهه دیگه هم داره ، یکی اینکه ما چه چیزهایی رو توی فضای مجازی خصوصیمون نگه داری و یا پنهان میکنیم ... و اینکه اگر روزی به هر دلیلی این اطلاعات به دست دیگران بیوفته چی میشه ... و وجهه دوم ، رویکرد خودخواهانه و زشتیه که معمولا بعد از هر اتفاقی توی فضای مجازی به وجود میاد ، جمع شدن فرصت طلبانه عده ای برای جمع کردن لایک و یا برانگیختن احساسات چه در جهت مسخره کردن و خرابکاری و چه در جهت پیشبرد مقاصد شخصی این نوع روایت وابسته به تکنولوژی کمتر استفاده شده و به غیر از یه قسمت درخشان از سریال Modern Family که فکر میکنم این نوع قصه گویی رو شروع کرد ، در بقیه جاها آنچنان قابل قبول از کار در نیومده بود ... اما این نوع روایت در Searching به بهترین شکل به کار گرفته شده و کارگردان سعی کرده تریلر پرهیجانش رو با وابستگی به روایت تعریف کنه که بسیار موفق هم بوده ... استفاده از این مدیوم فیلم رو بیشتر مستند کرده و همین موضوع باعث همراهی بیشتر بیننده میشه ... لحظات زیادی توی فیلم وجود دارن که اضطراب رو به بهترین شکل به بیننده منتقل میکنن Searching داستانی مشابه فیلم Taken رو تعریف میکنه و تفاوت دو فیلم در نوع قصه گویی و مدیوم انتخاب شده برای نمایش اکشن و تعلیق کاره ... و به شکل عجیبی این فیلم نه تنها تونسته همون سطح از تعلیق رو ارائه بده بلکه اون رو چند پله هم ارتقا داده و باعث شد که بگم Taken در مقابل این فیلم شبیه به یه شوخیه بازی شخصیت دیوید بسیار خوب و کامله ، خیلی سخته که توی همچین فیلمی یه بازی درخشان داشته باشی و این بازیگر به بهترین شکل از پس این کار براومده ... توی این فیلم عملا چیزی به اسم فیلمبرداری نداریم چون تمام تصاویر رو از طریق دوربین های مداربسته و یا مانیتور کامپیوتر ها می بینیم ولی سازنده در طراحی و تدوین سکانس ها و البته موسیقی به بهترین نحو عمل کرده و واقعا خلاقیتِ به خرج داده شده توی این فیلم تحسین برانگیزه Searching رو حتما توی برنامه تماشای فیلمتون قرار بدین و از دیدن یکی از خلاقانه ترین و بهترین فیلمهای چند سال اخیر لذت ببرین

امتیاز 9/10

منم این فیلم رو با معرفی شما دیدم و خوشم اومد
کلا از نو آوری در روایت داستان فیلم خوشم میاد .. تجربه خوبی بود
ولی مثل بقیه فیلمهایی که میبینیم و فراموش میکنیم به درد تجربه کردن و یک بار دیدن میخورد و از اون فیلمهایی نیست که شاید یه سال دیگه یادت بمونه یا علاقه ای به یادآوریش داشته باشی

امتیاز من به فیلم 7.8/10

[ESajad]

فیلم موتورهای فانی به کارگردانی کریستین ریورز در دنیای پسا اخرزمانی رخ میده دنیا بر اثر یک جنگ که به نام جنگ شصت دقیقه ای نامیده می شود نابود شده بازماندگان در شهرهای متحرکی زندگی می کنند که برای بقا،شهرها و منابع باقیمانده رو شکار می کنند داستان در شهر متحرکی به نام لندن می گذرد که قصد دارد تمام شهرهای متحرک رو تصرف کند یکی از مورد انتظارترین فیلم هایی بود که برای دیدنش انتظار می کشیدم فقط به خاطر اسم پیتر جکسون به عنوان نویسنده و تهیه کننده این اثر و کارگردان فیلم که مدیر جلوه های ویژه تمام سری ارباب حلقه ها و هابیت بود فیلم از نظر جلوه های ویژه در سطح بالایی قرار داره هیچ کم و کاستی وجود نداره خوب کار شده از نظر من این فیلم سه ایراد بزرگ و کشنده این اثر داشته که باعث شده به یک بلاک باستر موفق تبدیل نشه اول اینکه کارگردان فیلم اولی برای این پروژه کارایی نداشت دقیقا بیشتر از یک مدیر تولید خلاق فراتر نرفته این فیلم به ابزاری به جز استفاده از جلوه های ویژه نیاز داشت که کارگردان این عنصر رو نتونسته به کار بگیره دوم استفاده ار بازیگران کم نام و نشان باعث شده فیلم جذاب و گیرایی خوبی نداشته باشه و به یک اثر قوی تبدیل نشه نه اینکه نباید به هیچ بازیگر تازه کاری قدرت عرض اندام داد در واقع باید به کسی استعداد داره کمک کرد بها داد تا توانایی خودش رو بروز بده اما به وقتش تا بتونه باعث پیشرفت در کارنامه بازیگریش و دیه شدن بشه بیشتر بازیگران نقش های اصلی و تاثیر گذار این قدرت و توانایی نقش اول بودن رو نداشتند بازیگران سریال های تلویزیونی بریتانیا هستند هیرا هلمار بازیگر سریال شیاطین داوینچی جیهائه خواننده و بازیگر کره ای که بدترین انتخاب این فیلم بود که نتونسته کاراکتر انا فنگ رو خوب و باور پذیر در بیاره یکی از کاراکترهای اصلی این فیلم شخصیت فنگ بود رابرت شیهان بازیگر سریال Misfits از نقش های اصلی این فیلم بودن نقش ها فراتر از توانایی های این بازیگران بود حتی انتخاب بازیگران کهنه کار برای بعضی از کاراکترها قابل قبول نبود بازیگر بزرگی مثل هوگو ویوینگ هم قدرت و کاریزمای یک بدمن به تمام معنا رو در این فیلم نشون نداده شاید از این بازیگر و بازیگران به خوبی استفاده نشده که بازم به کارگردان فیلم بر میگرده و یک ایراد بزرگه سوم اینکه داستان لایه ها و حوادث زیادی رو شامل میشه که به طور جذابی در طول فیلم به کارگرفته نمیشه در واقع میشه گفت بدون حوادثی که در گذشته رخ داده و اینده شخصیت ها و داستان فیلم رو تحت تاثیر قرار میده هیچ تغییری در روند داستان و شخصیت ها به وجود نمیاره قدرت داستان گویی فیلم و ارتباط بین حوادث در حد بالیوود قرار داره البته وقتی اثری با تکیه بر استفاده از بازیگران اسیایی و اروپایی و ربط دادن داستان به این کاراکترها رخ میده حوادث بر اساس کاراکتراهای غیر امریکایی رخ میده فیلم برش کافی در بازار نداره و ساختار نامنسجم فیلم این ایراد رو تکمیل می کنه کلا انتخاب بازیگر در این فیلم بسیار ناامید کننده است انگار پیتر جکسون هیچ کاری با این فیلم نداره نکته ای که باید در نظر گرفت فراتر از اسم پیتر جکسون در این فیلم استفاده ای نشده و سبک و روش فیلم سازی و قدرت کارگردانی شخص بزرگ و باتجربه ای مثل پیتر جکسون در این فیلم دیده نمیشه اگر شخصی مثل پبتر جکسون این فیلم رو می ساخت همه چیز فرق می کرد اما با انتخاب کریستین ریورز تمام ایده و جذابیت داستانی این کتاب به هدر میره هم شروع ناامید کننده برای کارگردان فیلم رخ میده اگر به فیلم های متکی به جلوه های ویژه پر از زرق و برق علاقه دارید این فیلم شما رو راضی می کنه اما اگر یک فیلم با ایده و داستان خلاقانه علاقه دارید این فیلم شما رو راضی نخواهد کرد دقیقا میشه گفت خلاقیتی در این فیلم وجود نداره

[ARCTIC]

(2018)A Star Is Born

نخستین نسخه از فیلم های "ستاره ای متولد شده است" در سال 1937 ساخته شده و این داستان در سال های 1954 و 1976 ،درفیلم هایی با همین نام ،بازسازی شده و حتی یک نسخه هندی از این فیلم هم با نام Aashiqui 2 هم توسط بالیوود ساخته شده!اما در اینجا Bradley Cooper نسخه ای از این داستان را برای عصر حاضر عرضه کرده... داستان فیلم درباره ی آشنایی یک خواننده سرشناس(Jack) با خواننده ای گمنام بنام Allyست که در کافه ها اجرا میکند واین آشنایی زمینه ای برای کشف استعداد Ally در ترانه سرایی و خوانندگی و رابطه ای رومانتیک بین شخصیت های اصلی است... اما چالش اصلی داستان را اعتیاد Jack به الکل و مواد مخدر شکل می دهد که با بازی بی نقص Bradley Cooper به بیننده منتقل شده، حتی کارگردانی Bradley Cooper در این اثر فراتر از حد انتظار بود اما ضعف های فیلنامه و خامی Lady Gaga در عرصه بازیگری ،این فیلم را از بدل شدن به یک شاهکار دور کرده! شخصیت بازیگران نقش اصلی و اینکه چگونه احساس میکنند و چگونه فکر میکنند تقریبا تا انتهای فیلم بر مخاطب پوشیده است که البته باز هم نقش آفرینی Bradley Cooper تا حدودی بر این نقص سرپوش گذاشته اما شخصیت Ally آنگونه که باید احساسات را به بیننده منتقل نمیکند، در واقع حضور Lady Gaga در این فیلم به 2 بخش تقسیم شده: نخست بخشهایی از فیلم که به عنوان یک ستاره ی نوظهور پاپ آواز میخواند و بر روی صحنه اجرا میکند که در این سکانسها بی هیچ شکی عالی عمل کرده و انتظاری جز این هم نمیرفت و ترانه ها و اجراهای این فیلم را ماندگار و بی نقض کرده. و دیگری، بخشهایی که از اجرا و ترانه خبری نیست و باید بعنوان یک بازیگر با مخاطب ارتباط برقرار کند که در تک تک سکانس ها بیننده را به این واقعیت میرساند که که یک خواننده است و نه یک بازیگر! علاوه بر ترانه ها و اجراهای بینظیر که شاید تا سالها در ذهن مخاطب تکرار شود ،نقطه قوت دیگر فیلم،فیلم برداری فوق العاده Matthew Libatique بود که در همکاری هایش با Darren Aronofsky نظیر Black Swan و !Mother هنرنمایی او با دوربین را به وضوح به خاطر داریم و یکی از شانس های دریافت اسکار بهترین فیلمبرداری ست. 7/10

[kingnessi]

خلاصه داستان: دو برادر هفت تیر کش و قاتل توسط رئیسشون مامور میشن که به جایی برن و فردی رو بکُشن و برگردن ... از طرفی رئیس ، یه کاراگاه رو اجیر کرده که اون فرد رو تعقیب کنه تا قاتلین از راه برسن ... اما چیزی که افراد توی این ماجرا ازش بی خبرن اینه که فرد موردنظر راز خیلی مهم و ارزشمندی داره که همه دنبالشن ... دقیقا همه اون چیزی که در مورد فیلم سینمایی Bad Times at the El Royale گفتم در مورد The Sisters Brothers هم صدق میکنه ... اینجا هم با یه فیلمی طرفیم که مشخصا برای گیشه ساخته شده اما برخلاف روند معمول چند سال اخیر از لحاظ سینمایی با کار قدرتمندی طرفیم ... جدیدا مُد شده از یه سری بازیگر خاص که بیشتر به نظر میرسه بدنساز باشن تا بازیگر و یه داستان نخ نما شده برای ساختن فیلمهای سرگرم کننده و به اصطلاح فیلمای بدنه استفاده میکنن ؛ این وسط استفاده اغراق شده از جذابیت های غیر سینمایی (جنسی و غیره) از تِم های اصلیه و بدترین نکته اینه که نه داستانی داریم و نه به نظر میرسه سازنده ی فیلم با مفهوم کارگردانی آشنایی داشته باشه ... اینجاست که ارزش فیلمهایی مثل Bad Times at El Royale و Mission: Impossible:Fallout مشخص میشه. Sisters Brothers چیزی بیشتر از یه فیلم سرگرم کننده و به اصطلاح بفروش نیست ، اما حداقل استاندارد های سینمایی رو داره ، داستانش مشخصه و میدونه چی داره میگه ، کارگردانش میدونه داره چکار میکنه و از بازیگران بزرگش در جهت این ایده و داستان استفاده میکنه (نه سواستفاده مثل Tom Hardy در Venom) و البته بعضی جاها سطح کار اونقدر بالا میره که حتی میشه با فیلمهای برتر سال هم مقایسش کرد و این تحسین برانگیزه ... به اصطلاح میگن "دزد هم باشرفش خوبه" ؛ اگر میخوایم فیلم بفروش و گیشه ای بسازیم هم باید مثل Sisters Brothers بسازیم. سکانس شروع فیلم خیلی جذاب و خوب از کار دراومده و از همون ابتدا بیننده رو به فیلم جذب میکنه ... فیلم روند آرومی داره و مدل آشنای کارگردانی اودیار رو اینجا هم میبینیم ؛ اما چیزی که مشخصه اینه که اودیار این فیلم رو واسه گیشه ساخته (که البته در فروش شکست خورد) ... این روند رو میپسندم ، اینکه کارگردان های بزرگ و توانمند چند وقتی یک بار شانسشون رو توی گیشه هم امتحان کنن بلکه بتونن سلیقه مردم رو کمی از این دنباله ها و بدنسازهایِ بازیگرنما و بلاک باسترهای آبکی ، منحرف کنن به سمت فیلم گیشه ایِ خوب. ترکیب دو نفره ی John C. Reilly و Joaquin Phoenix توی یه وسترن کلاسیک ، آخرین چیزیه که به ذهن هر کسی میرسه، به خاطر این خلاقیت و قبول کردن این ریسک باید به کارگردان تبریک گفت و البته نتیجه نهایی هم خیلی خوب شده ... شیمی و رابطه ی خوبی بین دو بازیگر شکل گرفته و سکانس های دونفره ی ایلای و چارلی از بهترین دقایق فیلم هستن. یه وسترن خوب بیش از هر چیزی به یه موسیقی متن خوب نیاز داره ... نمیگم موسیقی عالی بود ولی کار جدید و جالبی شده و خوب به چارچوب سکانس ها نشسته بود، اینجا هم نتیجه نهایی قابل قبول و خوب شده. Sisters Brothers یه وسترن کلاسیک و سنتیه که روند آرومی داره و البته به قدر کافی صحنه های اکشن هم داره ... خلاصه اینکه فیلم قابل توجهی شده و اگر طرفدار ژانر وسترن هستین حتما تماشا کنید. امتیاز 7.5/10

[hamed224]

سوژه و این نوع پرداخت که از همون فرمول های رایج

هالیوود تبعیت میکنه اینقدر تکرار شده که بشدت

زننده و کسالت آوره حالا هر چقدرم زرق و برق داشته باشه

و بردلی کوپر عالی بازی کنه و قواعد تکنیکی رو رعایت کنه ،

البته که این فیلم برای سینماست و برای مخاطب آمریکایی

به قدر کافی جذاب هست و گیشه پر سودی نصیبش شده

که بنظر میرسه هدف هم همین بوده ................

3/10

[ESR]

خلاصه داستان : یه پدر مجرد که به تازگی همسرش رو از دست داده ، با دختر نوجوونش زندگی میکنه ... یه آخر هفته دخترش خونه نمیاد و بعد از اینکه نمیتونه پیداش کنه ، پلیس رو در جریان گم شدن دخترش قرار میده و سعی میکنه با بررسی لپتاپ شخصی دختر بفهمه که چه اتفاقی افتاده که ...

Searching در نگاه اول به نظر میرسه فیلم خوبی باشه ولی هر چی فیلم بیشتر جلو میره متوجه میشیم اشتباه کردیم ، Searching فیلم خوبی نیست بلکه یه شاهکار سینماییه بعد از فیلم درخشان Get Out توی یکی دو سال گذشته هیچ فیلم دیگه ای نتونسته بود اینقدر غافلگیر کننده و جذاب باشه برام ... چرخش های داستانی فیلم اون رو نه تنها به عنوان بهترین تریلر اکشن امسال بلکه به عنوان یکی از بهترین عناوین سال مطرح میکنه شروع فیلم خیلی جالبه ، اینکه میشه زندگی یک فرد و یا خانواده رو از طریق تاریخچه عملکرد و مراودات اینترنتی و مجازیشون دنبال و مرور کرد ، هم میتونه چیز خوبی باشه و هم در عین حال یه نشونه نگران کننده و ترسناک ... اینکه ما تا چه اندازه وابسته به تکنولوژی هستیم و تا کجا این وابستگی میتونه پیش بره ... و سوال اصلی و مهم فیلم اینجاست ، تا چه اندازه میشه به شخصیت های مجازی افراد اعتماد کرد ... توی این فیلم ، پدر زندگی دخترش رو از طریق تکنولوژی میشناسه و تقریبا تمام صحبت ها و مراوده هاشون توی فضای مجازی اتفاق میوفته ، اینجاست که با یه اتفاق ورق برمیگرده و پدر میفهمه که نه تنها هیچی از زندگی دخترش نمیدونه بلکه امکان داره اتفاق ترسناکی هم در کمین دختر و خانوادش باشه البته قصه دو وجهه دیگه هم داره ، یکی اینکه ما چه چیزهایی رو توی فضای مجازی خصوصیمون نگه داری و یا پنهان میکنیم ... و اینکه اگر روزی به هر دلیلی این اطلاعات به دست دیگران بیوفته چی میشه ... و وجهه دوم ، رویکرد خودخواهانه و زشتیه که معمولا بعد از هر اتفاقی توی فضای مجازی به وجود میاد ، جمع شدن فرصت طلبانه عده ای برای جمع کردن لایک و یا برانگیختن احساسات چه در جهت مسخره کردن و خرابکاری و چه در جهت پیشبرد مقاصد شخصی این نوع روایت وابسته به تکنولوژی کمتر استفاده شده و به غیر از یه قسمت درخشان از سریال Modern Family که فکر میکنم این نوع قصه گویی رو شروع کرد ، در بقیه جاها آنچنان قابل قبول از کار در نیومده بود ... اما این نوع روایت در Searching به بهترین شکل به کار گرفته شده و کارگردان سعی کرده تریلر پرهیجانش رو با وابستگی به روایت تعریف کنه که بسیار موفق هم بوده ... استفاده از این مدیوم فیلم رو بیشتر مستند کرده و همین موضوع باعث همراهی بیشتر بیننده میشه ... لحظات زیادی توی فیلم وجود دارن که اضطراب رو به بهترین شکل به بیننده منتقل میکنن Searching داستانی مشابه فیلم Taken رو تعریف میکنه و تفاوت دو فیلم در نوع قصه گویی و مدیوم انتخاب شده برای نمایش اکشن و تعلیق کاره ... و به شکل عجیبی این فیلم نه تنها تونسته همون سطح از تعلیق رو ارائه بده بلکه اون رو چند پله هم ارتقا داده و باعث شد که بگم Taken در مقابل این فیلم شبیه به یه شوخیه بازی شخصیت دیوید بسیار خوب و کامله ، خیلی سخته که توی همچین فیلمی یه بازی درخشان داشته باشی و این بازیگر به بهترین شکل از پس این کار براومده ... توی این فیلم عملا چیزی به اسم فیلمبرداری نداریم چون تمام تصاویر رو از طریق دوربین های مداربسته و یا مانیتور کامپیوتر ها می بینیم ولی سازنده در طراحی و تدوین سکانس ها و البته موسیقی به بهترین نحو عمل کرده و واقعا خلاقیتِ به خرج داده شده توی این فیلم تحسین برانگیزه Searching رو حتما توی برنامه تماشای فیلمتون قرار بدین و از دیدن یکی از خلاقانه ترین و بهترین فیلمهای چند سال اخیر لذت ببرین

امتیاز 9/10

با تعریفی که شما کردین رفتم این فیلم رو دیدم..این فیلم خلاقیت و نوآوری داشت اما فقط برای یک بار دیدن خوبه و عجیب بود که شما از این فیلم بعنوان یه شاهکار سینمایی یاد کردین!!! در صورتی که اصلا در حد و اندازه های ی شاهکار نبود!!

[hamed224]

Bad Times at the El Royale 2018

این فیلمو بشدت دوست داشتم ، نمیدونم فضای فیلم برام جذابتر بود یا داستانش ،

با اینکه قصه فیلم ساده است اما پرداخت و نوع روایتش زیبا و دلنشین و جذابه،

شخصیت های فیلم هر کدام جذابیت های خاص خودشون رو داشتن که باعث میشد

فیلم از حالت یکنواختی در بیاد و با وجود مکان محدود فیلم ، اصلا کسل کننده نیست


8/10



Mes.Cheres.Etudes.2010

فیلم
در ظاهر درام رمانتیک هست اما در باطن سعی در تصویر کشیدن تاثیرات سیاست های سرمایه داری و نئولیبرال بر جامعه

فرانسه داره که به نظرم خانم برکوت به عنوان نویسنده و کارگردان به خوبی پیام خودشو در این فیلم به مخاطب انتقال داده

6/10

[ESajad]

یکی جدیدتریت ساخته های شبکه نت فلیکس ویولت بازساو بازی جک جیلنهال و به کارگردانی دن گیلروی نام داره
فیلم در ژانر فیلم های ترسناک،رازگونه قرار می گیرد دومین همکاری مشترک گیلروی و جیلنهال می باشد
داستان فیلم از جایی شروع میشه که یک شخص پیر به نام دیس میمیرد شخصی به نام جوزفینا جسد رو پیدا کرده
و طی حوادثی بر خلاف وصیت دیس تابلوهای اون رو بر میداره و به کمک یک فروشنده به نام رودرا بازی رنه روسو قصد داره
این تابلو های متفاوت و عجیب رو به فروش برسونه مورف وندروالت منتقد معروف قصد داره برروی شخصی ناشناخته
این نقاش تازه پیدا شده تحقیق و جستجو کنه خونریزی و داستان از اینجا شروع میشه
از نظر داستان فیلم در حد متوسطی قرار داره ایرادات جدی به داستان فیلم وارده
عامل و دلیل اصلی به راحتی برای بیننده رمز گشایی نمیشه و همانند فیلم BirdBox جوابی برای
این نوع اپیدمی خشونت بار در دنیای هنر داده نمیشه فقط گفته میشه که این نقاشی ها
توسط دیس کشیده شده و هرکسی به نحوی در ارتباط با اثرهای دیس باشه اسیب می بینه
علت این اتفاقات این بوده که دیس در دوران کودکی و جوانی شخصیت نرمالی نداشته و گذشته تاریکی داشته
در ساده ترین نوع فیلم های ترسناک سیر داستانی با ساده ترین ایده منطق داستانی فیلم نشون داده میشه
یکی تسخیر میشه یکی به یک کتاب شیطانی دست پیدا میکنه فضایی ها دست دارند
به هرنحوی برای ببینده دلیلی برای این حوادث ساخته میشه تا ذهن بیننده گمراه نشه
و به جای اینکه از سکانس های و حوادث لذت ببره و باعث نشه که از بی منطقی روایی داستان گیج بشه
کارگردان در تمام طول فیلم هیچ تلاشی برای پاسخ دادن به این سوال انجام نمیده مثل اینکه مجبور باشی این فیلم رو ببنی
چرا که دان گیلروی این فیلم رو ساخته جیک جلینهال رو داره و فیلم قبلی به نام شبگرد کار خوبی بوده همین کافیه
دوم یکی از اشتباهات بزرگ فیلم انتخاب زوای اشتون برای نقش جوزفینا بود به هیچ عنوان نمی تونه
این کاراکتر رو زنده کنه یک کاراکتر ساده رو به بدترین شکل و با بیشترین ادا و اطوار به نمایش میذاره
مثل داستان این فیلم این شخصیت هم در جا میزنه و نفس فیلم رو می گیره رو مخ ترین شخصیتی بود که در این چند وقته دیدم
به هیچ عنوان در حد یک بازیگر کاربلد نبوده و نتونسته نقش جوزفینا رو در بیاره نسبت به تمام بازیگران فیلم
در سطح پایینی قرار داره و این نقش فراتر از توانایی این بازیگر بوده برای بازی در این مورد لطف قرار گرفته
یک نکته که در بطن فیلم قرار داره اینه که کسانی که به نوعی هنرمند هستند و دستی در کارهای هنری دارند
مورد اسیب قرار نمی گیرند چرا به ارزش واقعی هنر واقف هستند چه به عنوان یک هنرمند رو به افول به نام پیرز
که در فیلم دیگر شبکه نت فلیکس بیرد باکس بازی قابل قبلی داشته اینجا هم حضور داره
یا دیگر کاراکتر دمریش تحت تاثیر حوادث شیطانی فیلم قرار نمی گیره ولی کارگزارها،کلکسیونرها
منتقدین هدف اول این حوادث هستند که با قیمت گذاشتن برای روی هنر به ثروت دست پیدا می کنند
یا منتقدینی که بی رحمانه یک اثری هنری بر اساس نگرشی که دارند می کوبند مجازات می شوند
بازی جیلنهال در این فیلم نسبت به فیلم های قبلی و نزدیک به این سبک مثل ویرانی،حیوانات شب زی
شبگرد در سطح خیلی پایین تری داره شخصیتی که نشون میده زیاد قابل درک نیست از نظر این که
شخصیت دوگانگی رفتاری خاصی داره و یک منتقد معروف هم هست بازی طبیعی و روان نیست
هنگام دیدن ویولت بازساو نوع رفتار مورف برای من به شخصیت التون جان خواننده نامی نزدیک بود
ولی در اواسط فیلم که منتقد به یک شکار تبدیل میشه و رفتار انسانی نمایان میشه گوشه از استاندارد
بازیگری خودش رو به نمایش میذاره البته شخصیت مورف نقش اول داستان فیلم نیست کاراکتر دیده نشده دیس نقش اوله
نکته خوبی که در این فیلم دیدم فیلمبرداری رابرت السویت بود که در برداشت نمای نزدیک از کاراکترها
به کارگیری و استفاده از تصاویری با زاویه دید گسنرده به صورت برداشت های هوایی،فیلمبردای در محیط های بسته
مثل موزه ها و گالری ها با جزئیات و به صورت طبیعی فیلمبرداری شده که بهترین ویژگی این فیلم بود
ویولت بازساو در محدوده فیلمهایی قرار داره که قصد داره نو اوری داشته باشه حرف زیادی برا گفتن داشته باشه
ولی به هیچ کدام از چیزهایی که ادا داره نمی رسه نه متکی به قدرت بازیگران فیلم می تونه باشه
نه هنر کارگردانی دان گیلوری فیلم رو از سردرگمی بیرون می کشه فقط ایده خوبی داشتند
ولی در عمل از این ایده به درستی استفاه نکردن از من فقط برای یکبار دیدن خوبه
با یک کار متوسط روبرو هستیم من به این فیلم پنج میدم