یعنی اگه نخوام به بقیه حرفات گیر بدم به همین تیکه گیر میدم حتمن!
منتقد ها نوژن؟! یه منتفد هالیوود ریپورتر این سریال رو تو لیست بدترین هاش اورده بود! تازه اگه بشینی بقیه سریالهای لیست رو هم ببینی متوجه میشی طرف کلن پرت بوده از ماجرا!
عوضش اگر میخوای نظر منتقد ها رو درباره سریال بدونی یه سر به متاکریتیک بزن. سریال امسال 15 ـمین سریال منتخب شد. این 15ـمی هم میگم کشکی نمیگم نظر 40 تا روزنامه نگار و وبسایت نویس و منتقد بوده.
اما در مورد سایر بخشها من یه بار همه این حرفها رو تو تی وی شو نوشته بودم . فک کنم همون رو اینجا کپی کنم بهتر باشه.
به این فصل بطور کلی 8.5 میدم.
الان مثلن بیام بشینم بگم یه دوره ای شده بود در اون دهه زنهایی که باردار بودن از جا لباسی برای سقط جنین استفاده میکردن و خیلی هاشون هم میمیردن. ( همون کاری که لانا کرد ) یا بگم مثلن دهه 70 اوج زمانی بود که امریکا به وجود یوفو یا همون فضایی ها اعتقاد شدیدی داشتند.
نگاه اخر جود و دیالوگش به این معنا بود که خود "لانا" توانایی تبدیل شدن به شیطان رو داره و میتونه کارهای بدی رو انجام بدی. این سکانس از این جهت با معنا بود که بعد از قتل پسر خودش نشون داده شد. شاید اگه اول سریال نشون میداد چیز خاصی نبود اما انتهای سریال معنادارش کرد به اینکه ادم خودش توانایی اینو داره تبدیل به بدترین چیز بشه.
من که نمیگم بی عیبه! میگم جزو سریال های خوب هست. تو فصل دوم هم پیشرفت کرده. از نظر بازیگری، تصویر برداری، کارگردانی.
مشکل ahs چه در فصل اول و چه دوم ضعف در پایان بندی کار هست. داستان محکم شروع میشه و نه چندان جالب تموم میشه ولی با اینحال تنها سریال این سبکی تلویزیون محسوب میشه. اونم در روزهایی که همه سریالها تو ورطه تکرار افتادن.
نکته مهم اینه که وقتی میخوایم سریالی رو شروع کنیم باید قواعد اون سریال رو هم بپذیریم. داستان فصل در تیمارستان میگذشت. یه سری میگن چرا وسطش اهنگ هم خوندن یا ... ولی بنظرم من اون تیکه اهنگ یکی از بهترین بخش های سریال بود. نوآوری داشت. وهم و خیال قاطی اون صحنه شده بود. در لحظه داشتیم تو مغز یه کسی که تازه شوک برقی بهش دادن رو میدیدیم. قاعدتن نباید انتظار چیزی نُرمال رو داشته باشیم در اون صحنه.
مشکل اصلی اینه با کلیشه های رایج خودمون رو محدود کردیم. شما الان فیلمهای سینمایی ژانر وحشت رو نگاه کنین. اکثرشون نه ترسناک هستند و نه چیزی. داستان تکراری هم دارن. مجموعه ای از تصاویر مضحکن که بعضن باعث خنده ملت هم میشن. چون اسم سریال داستانهای وحشت آمریکاییه . ملت فکر میکنن دیگه بعد دیدن هر اپیزود باید خودشون رو خیس کنن در حالیکه اینطوری نیست. تم ترسناک داره ولی دلیل نداره ما بخوایم از ترس به خودمون بلرزیم. مهمترین ویژگی سریال اینه که میخواد داستانهایی رو تعریف کنه که بیشتر عجیب غریبن تا ترسناک و بنظرم با خلاقیت خوبی هم اینکارو کرده. از ارجاعات تاریخی و وقایع واقعی هم استفاده کرده. چه استفاده خوبی از "ان فرانک" و "آشوویتز" کرده بود در سریال. یا چیزهای دیگه.
نیم ساعت نشستم نوشتم, اومدم یه نقل قول بکنم کلش پرید
در مورد نظر منتقدا من با اطلاع کافی حرف نزدم.. ولی الان که شما گفتی یه سری به متا زدم و چون از سیستم امتیاز بندیشون اطلاعی نداشتم مقایسه کردم..
فصل پنج برکینگ بد: 99/100
فصل چهار برکینگ بد: 95/100
فصل دوم آمریکن: 64/100
هرچند مقایسه ی این دوتا سریال کار درستی نیست و هرکسی تفاوت سطحشون رو حس می کنه, ولی در کل امتیاز خوبی نداره. جزو 15 سریال منتخب سال بودن هم به نظرم عنوان چشم گیری نیست.. (در کل 15 سریال در هر سال وجود نداره که من حاضر بشم وقتم رو بزارم روش)
فصل اول سریال کلی نامزدی توی امی داشت و نامزد بهترین سریال درام golden globe هم شده بود.. ولی فصل 2 رسما هیچی! البته امی هنوز مونده, ولی من به نامزدی خود سریال برای بهترین سریال درام امیدی ندارم. هرچند بازی جسیکا لین باز هم قشنگ بود.
حالا با تمام تفاسیر بالا, من خودم طرفدار این سریال هستم و به چندتا از قسمت های همین فصل هم امتیاز 9 و 10 دادم.. ولی این که آخر فصل رو اینجوری تموم می کنن, خیلی ضدحاله و نظر من رو کلا نسبت به سریال عوض می کنه.
با شما موافقم. این رو توی بحث اپیزودیک اون قسمت هم گفتم.
در کل هر سریال, فیلم, کتاب یا حتی قطعه ی موسیقی نیاز به یه پایان خوب داره. که من توی فصل دوم این سریال به هیچ وجه ندیدم.
God is a Concept, By Which We Measure our Pain
سریالهای زیادی نیستن که بالای 90 امتیاز متا رو میارن. فک کنم فقط دو سه تا هستن در حال حاضر! یعنی بریکینگ بد، هوملند، جاستیفاید . همین سه تا بالای نودن.
منم نمیگم در حد بریکینگ بد یا حتی جاستیفایده. دارم میگم این قدری هم داغون نیس که میگن. در حد ومپایر دایریز پایین اورده شد فک کنم :D
من فکر کنم تنها ایراد این فصل این بود که نتونست موضوع فضایی ها رو جمع بندی کامل کنه وگرنه برای بقیه مسایل توضیح داد. من چون بعد هر قسمت مجبور بودم مصاحبه هاشون رو هم بخونم که در ترجمه سریال چیزی رو اشتباه نکنم فهمیدم که قرار نیست موضوع فضایی ها رو به سرانجام خاصی برسونن به همین دلیل انتظارم رو زیاد بالا نبردم. هر چند اپیزود دوم و 5 سریال بهترین اپیزودهای فصل از نظرم بودن و این حرفی که زدم رو ثابت میکنه که سریال و بطور کلی نویسنده ها توانایی جمع بندی داستان ها رو ندارن و اپیزودهای ابتدایی بهتر از انتهایی ها هستن
در مورد نامزدی ها هم که به احتمال خیلی زیاد امی، بهترین مینی رو نامزد میشه و بهترین بازیگر زن و مکمل زن!
امسال گلدن گلوب قبضه سریالهای سیا/سی بود واسه همین حتی سریالی مثه Political Animals که حتی شبکه USA هم کنسلش کرد و بشدت ضعیف بود ( هر کی دیده منظورم رو متوجه میشه ) نامزد بهترین مینی شده بود! زیاد روش نمیشد حساب کرد .
اما از نظر فنی خیلی بالاتر از فصل اول بود.
حرفت درباره پایان بندی و اینکه فضایی ها رو دلیل خوب واسش نیاوردم قبول میکنم اما بقیه مواردی که گفتن بعنوان ایراد، ایراد نیست