|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
<< من جان فورد ، وسترن میسازم >>جان فورد بزرگ سینماست که سینمایش هم خصلتی فردی دارد و هم اجتماعی. و شاید از حیث آیینگی ملت در بدو شکل گیری آمریکا، مهم ترین مرجع تصویری است . . . در میان کارگردانان بزرگ آمریکایی، هیچ نامی درخشان تر از جان فورد نیست. او تنها فیلمسازی است که برای آمریکا تاریخ تصویری شگرفی بر پرده کشیده است و قدم به قدم توانسته است آن تاریخ را هم برای مردم آمریکا، هم به جهانیان بقبولاند و از این حیث، فورد کاملاً منحصر به فرد است. او بزرگ ترین مفسر میراث ملی آمریکا در سینما است.
در هنگام تولد، نامش «جان مارتین جک فیفی» یا طبق ادعای خودش «شون آلوبیشس اوفینی» بود که عجیب و خنده آور بود.
فرزند بزرگ از یک خانواده ی پر جمعیت ایرلندی تبار کاتولیک.در سال 1914 بعد از تحصیلات مقطع دبیرستان به کالیفرنیا رفته و در چند فیلم برادر بزرگش «فرانسیس» به عنوان بازیگر همکاری کرد. «فرانسیس» که در زمینه ی بازیگری از سابقه ی زیادی برخوردار بود، به کارگردانی روی آورده و کمپانی فیلمسازی خودش را نیز تأسیس کرده بود. «جان فورد» به جز بازیگری، سمت دستیاری کارگردان را نیز به دست آورد. در همین زمان فرصت مغتنم بازی در فیلم مهم و بزرگ «تولد یک ملت» اثر جاودانه ی «دیوید وارک گریفیث» برایش پیش آمد. او که از همان سالهای ورود به عرصه ی بزرگ سینما، علاقه ی خاصی به گونه ی وسترن داشت، خیلی زود به آرزویش رسید و از سال 1917 به عنوان کارگردان فیلم های وسترن استخدام شد و ظرف سه سال، سی فیلم ساخت که متأسفانه تنها دو اثر از آن فیلم ها باقی مانده است. خودش گفته که علت استخدام او تنها به این دلیل بوده که مدیر استودیوی یونیورسال معتقد بوده که او خوب بلد است داد بزند و سایرین را بترساند.
اولین فیلم بلند سینمایی اش، وسترن «تیراندازی مستقیم» محصول سال 1917 بود که در اصل قرار بود یک فیلم کوتاه دو حلقه ای باشد که با اصرار فیلمساز و بازیگر محبوب آن سالها یعنی «هری کری» و موافقیت مدیر کمپانی یونیورسال این فیلم به عنوان یک فیلم سینمایی به نمایش عمومی درآمد. اما فیلمی که جای پای «جان فورد» را محکم کرد و مسیر فیلمسازی حرفه ای اش را به شدت هموار نمود، دومین ساخته ی وسترنش یعنی «علیه برادوی» است که محصول همان سال 1917 است. بسیاری از مضامین و فضاهای مورد علاقه ی «جان فورد» از همین فیلم آغاز شده و شکل می گیرند. مضمون هایی مثل کمدی، آیین مقدس ازدواج، تمدن مدرن و تبعات آن، تنهایی، آوازهای دسته جمعی، جمع دوستان صمیمی، کتک کاری، نوش خواری های ممتد، زنان خوش قیافه و مهربان کافه ها و البته توجه به تاریخ و همه ی مسایلی که به کشور و امنیت آن مربوط می شوند.
از فیلم «کامیو کربی» نام و فامیل «جان فورد» را برای خودش انتخاب می کند که خیلی زود آوازه و شهرتش از مرزهای آمریکا فراتر رفته و بعدی بین المللی پیدا می کند. سال 1924 برای او سالی بزرگ و بسیار سرنوشت ساز است چرا که موفق به کارگردانی یک فیلم سنگین، بزرگ و پرهزینه تحت عنوان «اسب آهنین» می شود.
ساخت وسترن های حماسی و تراژیک با همین فیلم آغاز شد که «جان فورد» خودش یکی از ماهرترین و مسلط ترین سینماگران این گونه ی جذاب به شمار می رود. سال 1928 نخستین فیلم بلند ناطق خودش را برای کمپانی فاکس قرن بیستم کارگردانی می کند. فیلم «مادر ماکری» که اتفاقاً موزیکال هم بود. نکته ی جالب و قابل توجه درباره ی این فیلم اولین حضور «جان وین» مشهور و بزرگ است که به عنوان سیاهی لشکر در فیلم ظاهر گشت و درست از همین فیلم طرح دوستی و همکاری مشترک بین او و «جان فورد» پایه گذاری می شود که تا پنج دهه ی بعد بی وقفه تداوم داشته و تعدادی از ماندگارترین آثار جاودانه تاریخ سینما محصول همین رفاقت صمیمانه ی طولانی است.
«جان فورد» چهار بار برنده ی جایزه ی اسکار کارگردانی فیلم های: خبرچین، خوشه های خشم، مرد آرام و چه سرسبز بود دره ی من، شد و بابت و فیلم مستند جنگی در سالهای وقوع جنگ جهانی دوم، دو مرتبه جایزه اسکار بهترین فیلم را از آن خودش کرده است.
«جان فورد» همواره یک ناسیونالیست و وطن پرست واقعی بود و تا پایان عمر نیز به شدت پای اعتقاداتش ایستاد. او سالهای متمادی در سینمای صامت فعال بود و تعداد قابل توجهی فیلم صامت را کارگردانی کرد و با ورود صدا به سینما، بلافاصله خودش را با شرایط تازه هماهنگ کرد و ساخت فیلم های ناطق خودش را آغاز نمود.
» منبع کرمان سینما به قلم حمید عسکری (پاروز)
کتاب اسطوره سینما : جان فورد و سینمایش (مسعود فراستی)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|