1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
I dont care how long I gonna live. whether it's in a week or twenty years, there's horrible pain and sadness ahead
فصل اول به خوبی تموم شد. واقعا از این 6 قسمت لذت بردم. همه چی سر جای خودش بود. این دو قسمت آخر هم خیلی خوب بود.
ولی اون بلا سر سیگل اومد حالم گرفته شد. از همه بیشتر از اون خوشم میومد. اما تازه نوبت به میکی کوهن میرسه و داستان اون شروع میشه. حتما دارابونت یه شخصیت خفن از میکی میسازه.
از همه بهتر اینکه سید رو برای فصل بعدی گذاشتن و باید منتظر دیوونه بازیاش باشیم.
بیصبرانه منتظر فصل بعدی میمونم.
این قسمت 9.5، کل فصل هم 9.25
خیلی خوب بود .روی شخصیتها و صحنه ها اینقدر کارشده، که آدمو یجورایی یاد فیلمهای کلاسیک میندازه.
خیلی اپیزود قشنگی بود..
عکس های واقعی سیگل:
مشاهده محتوا اسپویلر
10
It was the best of times, it was the worst of times
it was the age of wisdom, it was the age of foolishness
it was the season of Light, it was the season of Darkness
it was the spring of hope, it was the winter of despair
we had everything before us, we had nothing before us
we were all going direct to Heaven, we were all going direct to Hell
شهر اوباش, نمایش جدیدی از خالق سریال واکینگ دد,فرانک دارابونت.
دارابونت : فیلم و ادبیات نوار همیشه یکی از علایق من در زندگی بوده,این سریال ادای دین من به این ژانر هست,یک تئاتر قوی از شخصیت ها که برای مرگ و زندگی خودشون قمار میکنند,مخلوطی از تاریخ گرایی و واقعیت و همچنین از خشم, درست مانند پالپ فیکشن.داستان سریال برگرفته از, کتاب ال ای نویر اثر جان بونتین میباشد,دارابونت گفته که بخش هایی از سریال رو خودش توسط ذهنش ساخته و قسمت هایی دیگر رو که بر اساس واقعیت هست رو,از کتاب تاریخ بونتینی.قالب سریال سهم بردن افراد از بازار مکاره مشروبات الکلی هست.اما به حق که سیزن اول سریال زمان کمی رو داره و فقط ۶ قسمت هست و مثل یک فلاش سریعه,هیچ شخصیت جدیدی در این سیزن حق اشتباهی نداره,درست مثل همون کاری که فرانک دارابونت در سریال واکینگ دد کرده بود.سریال شهر اوباش دارای صحنه های بی نظیر و تاثیر گدازی هست,یک شروع قوی همراه با یک پایان قدرتمند,چیز متوسطی رو شما در سریال نمیبینید,همینطور که شما اطلاع دارید, در این نوع سریال ها: افراد کله شق و سرسخت,زنهای زیرک و موزی,خیابان های خیس,اسلحه های مخصوص ان دوران,کلاه های مخصوص ان زمان, همراه با لباس های مخصوص,ماشین های قدیمی و همچنین تاریکی از مشخصه های این ژانر میباشد,سیگار کشیدن و پرت کردن دود سیگار همراه با چراغ های نئون به زیبایی این نوع سریال های نوار میافزایند,اما مسیله این هست که شما چطور خواهید توانست که تمام اینها را در سریال به خوبی جا بدهید؟ایا با جمع کردن بازیگران معروف و مقدار کمی سورپرایز در نقشهاشون امکان پذیر است.دارابونت توانسته یک دید بصری زیبا و خیره کننده ای ایجاد کنه,شهر اوباش تقریبا نیت دارابونت رو براورده کرده,اما مشکل اینجاست که بینندگان و طرفداران این نوع ژانر دوست دارند که شهر اوباش چیزی به این سبک اضافه بکنه و صرفا یک تقلید کورکورانه نباشه و درنهایت کلیشه ای نباشه و یک داستان بهتر و بیشتری رو از خودش نشون بده.در این سریال جان برنتال بازیگر واکینگ دد در نقش جو تیگو بازی میکنه ,کسی که نارامی را که اوباش ها بوجود اوردند, وظیفه میدونه که با قدرت خودش و همچنین رییس پلیس لس انجلس, ویلیام پارکر از شهر پاک کنه.برنتال به نظر میرسه که یک ستاره ی فیلم های نوار متولد شده,اون در مرکز فیلم قرار داره,اما در دو ساعت ابتدای سریال او در گذشتش قرار داره و همچنین انگیزهای محصوری که به اون واگذار شده رو میبینیم,حد و حدودی که برای برنتال در نظر گرفتند, خیلی کم هستش اما او خودش رو از این حدود رها میکنه .دو ساعت ابتدای سریال کشش خیلی کمی رو داره و همچنین بیننده تردید میکنه که ایا سریال رو ادامه بده یا نه,اما در اپیزود سوم,سریال شروع میکنه به خیز برداشتن و تا پایان سیزن بیننده خیلی خوب متوجه میشه که, چه محدویدیت ها و مزایای در این سریال وجود دارند,اگر شما دو ساعت ابتدای سریال رو دیدید و خسته شدید, باید تا پایانش سوار بر سریال بشید و چه سواری زیبایی خواهد بود,سواری با جلوه های بصری زیبا و داستانی که از بازیگرانش بوجود میاد,هیچ چیز مبتکرانه ای درشهر اوباش وجود نداره,اما شما نباید به این نکته اهمیتی بدید,با وجود شخصیت های مختلف و جذاب در این سریال شما در خانه خودتون کمال لذت رو از این سریال میبرید,شهر اوباش بزرگ,خون الود,پر زرق و برق و خشن هست و مثل یک کاغذ مشقی هست ,که داره خیلی ارام خودش رو سیاه میکنه و این جالبه.
ترجمه شده از Hollywood Reporter, IGN
خلاصه,سریال mob city رو دیدم,سریال خوبی بود,بسی لذت بردم,خیلی خیلی حیف شد که کنسلش کردند,بعد از اتمام boardwalk empire, جای همچین ژانری که اون دهه ی امریکا رو توصیف کنه,واقعا خالی به نظر میاد,دارابونت هم که هی بد شانسی میاره,کلا کمپانی های سریال سازی خیلی مزخرفند,دارم به این نتیجه میرسم که فقط و فقط در دنیای سریال ها,پول اهمیت داره, سینما بسیار بهتر و کامل تره از تلویزیونه,سینما,تنوع بیشتری داره,افراد زبده تری توش حضور دارند و اینطوری نیست که یهو وسطش به ملت بگند کنسل یا گند بزنند به پایان سیزن.......دارابونت برگرد به سینما,اینا قدرت رو نمیدونند
انصافا با این سریال خیلی حال میکردم بخصوص شخصیت میکی و سید و رئیس پلسه .خیلی افسوس که کنسل شد .